Τρεις ακόμα νεκροί – Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης δεν παίρνει άλλες αναβολές!

Εκτός ελέγχου είναι πλέον η εγκληματικότητα στην Ελλάδα, κι όσο κι αν το διαβάζουμε συχνά αυτό ή το ακούμε, δε μπορούμε να το χωνέψουμε...
Η κοινή γνώμη είναι σοκαρισμένη από τα απανωτά άγρια εγκλήματα που γίνονται σε όλη τη χώρα. Πλέον κανείς δε νιώθει ασφαλής πουθενά, ούτε μέσα στο σπίτι του, ούτε έξω από αυτό, ούτε καν μέσα μεσημέρι.
Το δύο εγκλήματα που έγιναν το Σαββατοκύριακό σε Εύβοια και Αθήνα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, κι όμως, κάποιοι συνεχίζουν να ασχολούνται με το αντιρατσιστικό, τις ανοησίες της Ρεπούση ή τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του Βενιζέλου και την προσπάθεια του Τσίπρα να γίνει ο Έλληνας Τσε Γκεβάρα.
Στο Αλιβέρι, το «σκυλί δάγκωσε το αφεντικό», στη συγκεκριμένη περίπτωση ένας νεαρός Πακιστανός που έβγαζε μεροκάματο ως κηπουρός στη βίλα ενός ζευγαριού, τους σκότωσε με πρωτοφανή αγριότητα για 100-150 ευρώ.
Στο Παγκράτι, στις 4 το μεσημέρι άγνωστοι έσφαξαν εν ψυχρώ έναν ηλικιωμένο άνδρα. Πρόσφατα διαβάσαμε για άλλες άγριες δολοφονίες, άνθρωποι που τραβούν εν ψυχρώ μαχαίρια, κουμπούρια και καλάσνικοφ και δεν υπολογίζουν την αξία της ζωής. Ο άλλος, πετά στο γκρεμό μια νεαρή κοπέλα που θέλησε να ληστέψει.
Κάθε μέρα και ένα άγριο έγκλημα, κάθε μέρα κι ένας από εμάς υποψήφιο θύμα. Η φρίκη κυκλοφορεί ανάμεσά μας κάνοντας τη ζωή μας πολύ δύσκολη. Δυσκολότερη κι από τις περικοπές στους μισθούς ή τους φόρους.
Διότι χωρίς λεφτά μπορείς να ζήσεις, με κάποιους τρόπους και με λίγη βοήθεια έστω και δύσκολα η ζωή προχωρά.
Χωρίς την ίδια τη ζωή, όμως, όταν στην αφαιρεί κάποιος για λίγα ευρώ, δεν υπάρχει τίποτε, σκοτάδι.
Είναι γεγονός ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα τείνει πλέον να γίνει ο βραχνάς της ελληνικής κοινωνίας. Κατατρώει τις σάρκες μας, δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε, καταστρέφει ότι καλό πάει να γίνει. Χιλιάδες άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης έχουν βρει καταφύγιο στην Ελλάδα. Πολλοί εξ αυτών με δολοφονικά ένστικτα, άλλοι γίνονται εγκληματίες επειδή δεν έχουν να φάνε. Δεν έχει καμιά σημασία, το αποτέλεσμα μετράει. Κι αυτό είναι δεκάδες νεκροί και χιλιάδες τρομαγμένοι πολίτες. Εδώ δε χωράνε πολιτικά παιχνίδια, ούτε σκοπιμότητες. Οι νεκροί δεν έχουν πολιτική ταυτότητα, δεν είναι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ. Είναι συμπολίτες μας που χάνονται από τα χέρια άγριων δολοφόνων οι οποίοι κοστολογούν την ανθρώπινη ζωή όσο μια… σφαίρα.
Εδώ χρειάζεται μια πανεθνική και διακομματική προσπάθεια προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης που οδηγεί σε έξαρση και το έγκλημα. Πρέπει όλα τα κόμματα να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να βρουν τρόπους να σταματήσουν μια «γενοκτονία» που πάει να συμβεί.
Δεν παίρνει άλλες αναβολές το ζήτημα και δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Πρέπει να κάνει κάτι η πολιτεία διότι σε λίγο θα σφαζόμαστε στους δρόμους και θα το θεωρούμε φυσιολογικό γεγονός. Είναι κραυγή αγωνίας μιας χώρας που ζει μέσα στον τρόμο. Δεν αξίζει στην Ελλάδα, δεν αξίζει σε κανένα μας να ζούμε με το φόβο φωλιασμένο στην ψυχή μας.

Antinews.gr

Ο σκληρός πυρήνας του Έλληνα αντέχει, παρά τα Μνημόνια και την αγωνία της επιβίωσης

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Η ηγεσία της Αριστεράς και οι πνευματικά μπατιρημένοι  αυτόμολοι, που υποδύονται χρόνια τώρα την καθ’ ημάς «διανόηση», υφάρπαξαν μια σημαντική..
δύναμη, μια εξουσία. Την εξουσία να ονοματίζουν το «καλό» και το «κακό».
Η ενοχική Κεντροδεξιά, το πολιτικό προσωπικό της, οι καλλιτέχνες κι οι διανοούμενοι, που δεν προσκυνούσαν τα ιδεοληπτικά και ολοκληρωτικά ράκη των πάσης φύσεως «ιεχωβάδων» που πιστεύουν και στη βία, περνούσαν μέσα από την λογοκρισία και τις «επιτροπές κοινωνικών φρονημάτων», που έστησαν οι ψευτοπροοδευτικές κλίκες.
Το MEGA , η συγχωρεμένη «Ελευθεροτυπία», ο ΔΟΛ, και πλήθος μικρότερων εντύπων, η «Αυγή», τα γραφεία τύπου των αριστερών κομμάτων, εν πολλοίς και του ΠΑΣΟΚ, τα ίδια τα κόμματα και μια ψωραλέα στρατιά δημοσιογραφούντων, καθηγητάδων κι εν γένει ιντελιγκέντσηδων, που λέει κι ο Μίκης, ήταν κι ακόμη σ’ ένα βαθμό είναι μια διαρκής Ιερά Εξέταση. Μοιράζουν «πιστοποιητικά προοδευτικών φρονημάτων».
Μετά την τραγωδία του 1974, με την παλιά εθνικοφροσύνη πνιγμένη στο Πεντεμίλι της Κερύνειας, με τα σύμβολα του Έθνους λερωμένα από την προδοσία, ο απαράμιλλος ηρωισμός των εγκαταλειμμένων από τον Ιωαννίδη και την μεταπολιτευτική ηγεσία μαχητών του 1974, δεν ήταν αρκετός για να ανασχέσει την μηδενιστική πλημμυρίδα στο δημόσιο βίο.
Στα ΜΜΕ, στα Πανεπιστήμια, παντού όπου διαμορφώνεται ο δημόσιος λόγος έγινε μια μαζική έφοδος και υπερεκπροσωπήθηκαν απόψεις που εκφράζουν τα δέκατα του πυρετού, οι πιο απίθανες αποδομητικές απόψεις. Εφαρμόζοντας πιστά τον Γκράμσι και υπηρετώντας και την προσωπική τους ανέλιξη, βήμα – βήμα κατέλαβαν του Τομείς Ιστορίας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, την εκδοτική παραγωγή, ώστε να ελέγξουν στην πηγή την διαμόρφωση των διδακτικών βιβλίων κι εν γένει την βιβλιογραφία και την αποτύπωση της Ιστορίας. Στόχος ο έλεγχος και ποδηγέτηση των συνειδήσεων, να σκοτώσουν επιτέλους τον μισητό Παπαρρηγόπουλο και το εθνικό φρόνημα που διαμόρφωσε η Παιδεία από ιδρύσεως του νέου Ελληνικού Κράτους, να αμφισβητήσουν τα γεγονότα, να καθαιρέσουν τους θρύλους και τους ήρωες της αγωνιστικής πορείας του Ελληνισμού μέσα στους αιώνες. Ο πολτός που θα παρήγαγαν θα ήταν πιο εύπλαστος και δεκτικός στον μηδενισμό, μια νεολαία έτοιμη για την απέραντη χωματερή του ροζ ή κόκκινου ολοκληρωτισμού. Έπρεπε να ξηλωθεί από τις ψυχές της νεολαίας το ηρωικό πρότυπο κι η αγέρωχη περηφάνια του Έλληνα, για να καταπιεί τον πολυπολιτισμό και κανά δυο εκατομμυρία λαθραίους μουσαφιραίους. Έπρεπε να καθαιρεθούν από τις καρδιές και τις συνειδήσεις τα Σύμβολα και οι Ήρωες που ενώνουν τους Έλληνες και θεμελιώνουν το φρόνημα. Γιατί τέτοιοι άνθρωποι, τέτοια νεολαία, δεν καίνε την Σημαία των αγώνων μας, δεν βανδαλίζουν τα αγάλματα των Ηρώων μας και των αληθινών πνευματικών ανθρώπων, δεν καίνε πανεπιστήμια, μαγαζιά κι ούτε γίνονται «χρήσιμοι ηλίθιοι» των ξένων ή θαμώνες σε καταλήψεις και πρόβατα του κάθε ημιμαθούς ηγετίσκου. Έπρεπε να δουλέψει δεκαετίες το σαράκι των αποδομητών, να απλωθούν σαν πνευματική χολέρα, για να φτάσουμε στην σημερινή παρακμή, με τα πανεπιστήμια χώρους εκφασισμού, πνευματικής αγκύλωσης και ανομίας και τα ΜΜΕ ή την «τέχνη» συχνά κήρυκες μισελληνισμού ή και προαγωγής ξένων συμφερόντων.
Μόλις δε κάποιος αντιδρά, ασκούν την αυθαίρετη εξουσία τους, μοιράζουν χαρακτηρισμούς για «φασίστες», «νεοναζί» κλπ. Όποιος δεν είναι σαν τα μούτρα τους, δέχεται αμέσως συκοφαντίες, ύβρεις, λοιδορίες ή απομόνωση. Δεν είναι παρά ένα είδος «ηθικής δολοφονίας».
Αυτοί και με αυτές τις νοοτροπίες στελέχωσαν, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, την μπαταρισμένη μεταπολιτευτική παράγκα. Και την Πατρίδα ξέσκισαν και τα κονόμησαν. Και το ωραίο είναι ότι το έκαναν συνήθως με έξοδα της Πατρίδας, του ίδιου του λαού. Εργοδοτήθηκαν στην Παιδεία, στα κρατικά ΜΜΕ, επιχορηγήθηκαν ως ΜΚΟ, σωματεία, ιδρύματα, έφτασαν στα έδρανα της Βουλής.
Ράγισε όμως η μόστρα τους. Ξέφτισαν εντελώς τα κουρέλια των ιδεών τους. Τόσα χρόνια είχαν την εξουσία να ονοματίζουν αυθαίρετα και ύπουλα το «καλό» και το «κακό» και τι παρήγαγαν; Την Ρεπούση, τον Βούτση, τον κανακάρη του και τους ομοίους τους.
Με αφορμή τον «αντιρατσιστικό» ξαναβγήκαν παγανιά, όπως για το Μακεδονικό, για τα Ίμια, για τους S-300, για τον Οτσαλάν, για το Σχέδιο Ανάν, πάντα ευθυγραμμισμένοι με τα συμφέροντα του τούρκικου επεκτατισμού και τον ξένο παράγοντα. Η πρώτη τους μεγάλη ήττα ήταν στο Σχέδιο Ανάν. Δεν τους πέρασε. Τζάμπα τα φράγκα των πρεσβειών κι ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος που τους εξευτέλισε. Η δεύτερη ήττα απόπειρας μαζικής ποδηγέτησης, ήταν στην εσωκομματική μάχη της ΝΔ τον Νοέμβριο του 2009. Ψώνισαν από σβέρκο. Αυτή, την τρίτη φορά, είναι πάλι ο Αντώνης Σαμαράς που το έκανε, αρνήθηκε νικηφόρα την αυθαίρετη και φασιστοειδή εξουσία τους να συκοφαντούν όποιον διαφωνεί με αυτούς.
Θα ‘ρθει λοιπόν ο νόμος, με τον οποίο ο Πρωθυπουργός θέλει να βελτιώσει την υφιστάμενη από το 1979 νομοθεσία κατά του ρατσισμού. Σε αυτήν περιλαμβάνεται η ποινικοποίηση της άρνησης των Γενοκτονιών του Ποντιακού Ελληνισμού, των αδελφών Αρμενίων από τους Τούρκους και των Εβραίων από τους Ναζί. Αναμένω την ψηφοφορία για να δω κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Να δω ποιος θα πάει για κατούρημα την ώρα της ψηφοφορίας, τι θα ψελλίζουν οι αποδομητές της αριστεράς και θα τους βλέπουν εκατομμύρια Μικρασιατών στην καταγωγή Ελλήνων. Να δω με τι μούτρα θα πάνε, μετά στις εκδηλώσεις Μνήμης, τι θα λένε στους «δεκάρικους» χαιρετισμούς για την 19^η Μαΐου και την 24^η Απριλίου. Τότε θα είναι πια η ώρα που εμείς όλοι, θα ονοματίσουμε το αληθινό καλό και το κακό, την ασέβεια, την αναίσχυντη υποκρισία και τους φορείς της.
Η αυθαίρετη εξουσία τους τελειώνει. Απέτυχαν. Οι ελληνικές λέξεις άντεξαν και κράτησαν το αληθινό νόημα τους. Ο σκληρός πυρήνας του Έλληνα αντέχει, παραμένει αλώβητος. Παρά τα Μνημόνια, την αγωνία της επιβίωσης. Γιατί η δανειακή σύμβαση και η κρίση μια μέρα θα έχουν τελειώσει. Η Ελλάδα όμως δεν τελειώνει….

Το δόλιο «Δουβλίνο ΙΙ»

Η Ιταλία κατηγορείται ότι έδωσε χρήματα σε Αφρικανούς μετανάστες υποκινώντας τους να κατευθυνθούν στη Γερμανία...
Η δε Bild ωρύεται ότι τους εφοδίασε και με προσωρινές άδειες παραμονής, για χρήση εντός Σένγκεν.
Σκάνδαλο;
Όχι, γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit : η συνέπεια μιας πολιτικής που κλείνει τα μάτια στο δράμα των προσφύγων και ξεφορτώνεται την ευθύνη επιρρίπτοντάς την σε άλλες χώρες.
Σήμερα γίνονται οι Ιταλοί οι «κακοί» της υπόθεσης, αφού υποτίθεται «χαρτζιλίκωσαν» με 500 ευρώ μερικούς Λίβυους πρόσφυγες και τους ξαπόστειλαν στη Γερμανία.
Άστεγοι στο Αμβούργο, μια ομάδα από δαύτους ζει σήμερα στους δρόμους και αναστατώνει τις αρχές της πόλης. Πού θα ‘πρεπε να κατοικούν; Σε σκηνές; Στα υπερπλήρη καταφύγια έκτακτης ανάγκης; Ποιος θα πληρώσει γι’ αυτά; Και το σημαντικότερο : πώς θα απαλλαγούμε βιαστικά από το πρόβλημα;
Γιατί η μόνη επιλογή, φυσικά, «είναι να τους στείλουμε πίσω (στην Ιταλία)», όπως έσπευσε να διαβεβαιώσει το κοινό ο Detlef Scheele, γερουσιαστής του Αμβούργου για θέματα κοινωνικής πρόνοιας.
Μάλλον όμως θα ‘πρεπε να είμαστε ευγνώμονες τόσο στους κατεργάρηδες Ιταλούς όσο και στους φουκαράδες Λίβυους που ήρθαν στο Αμβούργο. Υπήρξε χρήσιμο το σοκ που μάς προκάλεσε η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, καθώς η Γερμανική πολιτική για τους πρόσφυγες –μάλλον, η ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής για τους πρόσφυγες- αποτελεί όνειδος.
Όχι μόνο το Αμβούργο, ολόκληρη η Γερμανία έχει επιλέξει τη βολή της.
Είναι τόσο βολικό να μάς χωρίζει μεγάλη απόσταση από τα ανθρωπιστικά δράματα του κόσμου, τόσο ανακουφιστικό το γεγονός ότι μεσολαβούν πολλαπλά σύνορα (ΣτΜ : της Ελλάδας πρώτα και κύρια) τα οποία μάς προφυλάσσουν από τα δράματα αυτά, ώστε μπορούμε να τα ατενίζουμε εκ του μακρόθεν ριγώντας από έκπληξη ή απλά να τα αγνοούμε παντελώς.
Οι μισοπνιγμένοι Βορειοαφρικανοί στις Ιταλικές ακτές, οι πεινασμένοι Αφγανοί στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες στην Τουρκία, στον Λίβανο, στην Ιορδανία : φρικτές ανθρώπινες μοίρες, ασφαλώς! Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πώς εμείς γλυτώνουμε από παρόμοια μοίρα!
Οι δύσμοιρες παραλιακές χώρες
Η Γερμανία και οι χώρες στο γεωγραφικό κέντρο της Ευρώπης έχουν ήδη από δεκαετίες ταμπουρωθεί πίσω από τον λεγόμενο «Κανονισμό της τρίτης χώρας».
(ΣτΜ :Το περιβόητο «Δουβλίνο ΙΙ», Κανονισμός 343/2003, εδώ στα ελληνικά).
Είναι νομικά αποδεκτό αλλά ηθικά πανάθλιο και δόλιο κατασκεύασμα.
Προβλέπει ότι όσοι πρόσφυγες φτάνουν σε μια «ασφαλή τρίτη χώρα» -εννοώντας με τον όρο όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και πολλές από τις γειτονικές με αυτήν χώρες- απαγορεύεται να προχωρήσουν περαιτέρω. Η Γερμανία δεν δέχεται αιτήσεις ασύλου από τέτοιους πρόσφυγες καθώς (νοείται ότι) έχουν ήδη φτάσει σε ασφαλή τόπο. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι χώρες, που έχουν την ατυχία να συνορεύουν με μια περιοχή σε κρίση ή να βρέχονται από μια θάλασσα την οποία απελπισμένοι πρόσφυγες πασχίζουν να διασχίσουν, εγκαταλείπονται να τους αντιμετωπίσουν με ίδιες δυνάμεις.
Οι Λίβυοι και όλοι οι πρόσφυγες δεν καταφθάνουν στην Ιταλία επειδή προτιμούν τη συγκεκριμένη χώρα. Έρχονται επειδή απλούστατα είναι η ευκολότερη να προσεγγίσουν ευρωπαϊκή χώρα. Προορισμός τους είναι η Ευρώπη. Γι’ αυτό και η Ευρώπη ως σύνολο οφείλει να τους φροντίσει.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων, υποτίθεται, η δίκαιη κατανομή τού βάρους που ασκούν στις εθνικές κοινωνίες τα προσφυγικά ρεύματα αποτελεί πρωταρχικό στόχο των πολιτικών της ΕΕ.
Στην πράξη, οι περισσότερες χώρες κοιτάζουν να «ξεγλιστρήσουν κάτω από το φορτίο» – και να απαλλαγούν από αυτό.
Η Ευρωπαϊκή πολιτική για τους πρόσφυγες αποτελεί προδοσία αυτών καθαυτών των ευρωπαϊκών ιδανικών. Πουθενά σε αυτήν την πολιτική δεν εμπεριέχεται καλόπιστος διαμοιρασμός ευθυνών ανάμεσα στα κράτη-μέλη ή ανθρωπιστικό καθήκον.
Οι αρχές στις Βρυξέλλες, και ειδικά η υπηρεσία για τα σύνορα Frontex , δουλεύουν σκληρά για να απωθήσουν τους πρόσφυγες ακόμα μακρύτερα και να επεκτείνουν προς τα έξω τα τείχη του «Φρουρίου Ευρώπη». Πληρώνουν για να στηθούν μεθοριακοί φράχτες και να κατασκευαστούν κέντρα κράτησης στην Τουρκία, για να απαλλαγούν από το πρόβλημα πριν «ακουμπήσει» τους ίδιους.
Επιλογές από τα στρατόπεδα προσφύγων
Και τι κάνει η Ευρώπη –ειδικά η Γερμανία- απέναντι στο τεράστιο πρόβλημα των προσφύγων λόγω της Συριακής κρίσης; Απολύτως τίποτα. Ο Υπουργός των Εσωτερικών  αρνήθηκε την υποδοχή Σύριων προσφύγων για τον επόμενο ενάμιση χρόνο. Μόνο μετά από ακατάπαυστες διαμαρτυρίες του Ομοσπονδιακού Επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την περασμένη άνοιξη αποδέχτηκε είσοδο 5.000 Σύριων προσφύγων στη χώρα – αλλά μετά τον ερχόμενο Ιούνιο και μόνον ορφανά ή έχοντες συγγενείς στη Γερμανία, προτιμούνται δε οι Χριστιανοί. Οι λίγοι τυχεροί επιλέγονται τώρα από τα στρατόπεδα Σύριων προσφύγων. Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι αφήνονται στη μοίρα τους.
Μια μακάβρια, επαίσχυντη αποτυχία
Σίγουρα, το να προσκαλέσεις όλους τους πρόσφυγες του κόσμου στο Αμβούργο δεν αποτελεί λύση. Ωστόσο οφείλει να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στο ολοκληρωτικό άνοιγμα των συνόρων και στο σημερινό καθεστώς πλήρους αποκλεισμού.
Ο «Κανονισμός της τρίτης χώρας», συμπτωματικά, παραπέμπει στην συμβιβαστική λύση που δόθηκε για το καθεστώς ασύλου το 1992 στη Γερμανία, η οποία κατακρίνεται μέχρι σήμερα από τους ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Την εποχή εκείνη, οπότε οι διαπραγματεύσεις για τη δοθείσα λύση λάβαιναν χώρα, πυρπολούνταν οι ξενώνες που φιλοξενούσαν αιτηθέντες άσυλο. Αλλοδαποί πέθαιναν από την γερμανική ξενοφοβία και οι πολιτικοί απέτρεπαν τη χώρα από το να δεχθεί πρόσφυγες.
Αυτή η πολιτική υπήρξε μέχρι σήμερα μια μακάβρια, επαίσχυντη αποτυχία. Είναι ώρα να διορθωθεί.
Αντίλογος
«Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που φανταστήκαμε»
«Η Ιταλία μάς στέλνει Αφρικανούς πρόσφυγες» σημειώνει αγανακτισμένα η Bild στο εξώφυλλό της. Φωνάζοντας για «σκάνδαλο», η εφημερίδα γράφει ότι η Ιταλία πράττει ό,τι πράττει «επειδή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με το ασταμάτητο ρεύμα Βορειοαφρικανών προσφύγων. […] Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που φανταστήκαμε».
«Αρκετές εκατοντάδες έχουν έρθει στο Αμβούργο και στη Βαυαρία, η πλειονότητα άστεγοι, μη έχοντας δικαίωμα εργασίας, επιδομάτων ή στέγασης»,  γράφει η Bild , η οποία δεν καθησυχάζει από ειδήσεις ότι οι πρόσφυγες θα σταλούν πίσω στην Ιταλία, προσθέτοντας ότι τελικά τα Γερμανικά ομόσπονδα κράτη είναι εκείνα που θα πληρώσουν τα εισιτήρια επιστροφής.
Εν τω μεταξύ στην Ιταλία η La Stampa υπογραμμίζει ότι το επίσημο έγγραφο που απέστειλε το Γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών στις περιφερειακές υπηρεσίες μετανάστευσης, στις 27 Μαρτίου, «δεν αναφέρει ότι υπήρξε ρητή υπόδειξη των Ιταλικών αρχών στους πρόσφυγες να πάνε στη Γερμανία», αλλά μόνον «να φύγουν με δική τους πρωτοβουλία».
Πηγή : presseurop
Σχόλιο :
Ω Γερμανία, χλωμή μητέρα, δώσε μας τα φώτα σου.
Μιας και οι ιθαγενείς αναλυτές που δέκα χρόνια φώναζαν ότι η Ελλάδα, με σαφείς οδηγίες και πολιτικές της ΕΕ, μετατράπηκε σε «σκουπιδοτενεκέ» ανεπιθύμητων για την Μεσευρώπη ψυχών, «εκτελέστηκαν» με την κατηγορία του «συνωμοσιολόγου».
Ας δούμε λοιπόν το φως της αλήθειας από την εφημερίδα της γερμανικής, κεντροαριστερής ιντελλιγκέντσιας, Die Zeit.
Το εξαιρετικό, αν και αυτονόητο για τους Έλληνες, άρθρο, επιδέχεται ωστόσο δύο αναγνώσεις.
Η πρώτη, υπάρχουν και καλοί Γερμανοί που όμως δεν εισακούονται.
Η δεύτερη, ότι το γερμανικό σύστημα εξουσίας διαθέτει την πολυτέλεια να παρουσιάζει την αλήθεια ως έχει, εμφανίζοντας το συμπονετικό προσωπείο ως το ένα πρόσωπο του Ιανού και παρέχοντας έτσι στο έτερο πρόσωπο ηθικό κεφάλαιο ώστε, στο τέλος της ημέρας, να επιβάλει με σκληρότητα στους υπόλοιπους, κυρίως στην Ελλάδα, αυτό που το στενό της συμφέρον επιτάσσει.
Και οι καλοί όμως Γερμανοί απλά μοιάζουν ΔΗΜΑΡ. Με διατύπωση που στον δημόσιο λόγο στην Ελλάδα έχει πλειστάκις επαναληφθεί, ενώ σήμερα με τον φασισμό της πολιτικής ορθότητας θα κατηγορείτο σαν «χρυσαυγίτικη», ο αρθρογράφος καταλήγει στο γνωστό αδιέξοδο :«…το να προσκαλέσεις όλους τους πρόσφυγες του κόσμου στο Αμβούργο δεν αποτελεί λύση… οφείλει να βρεθεί ισορροπία…η μέχρι σήμερα πολιτική είναι ώρα να διορθωθεί».
Αριστερίστικα ευχολόγια ανώριμων ανθρώπων.
Δηλαδή πόσους θα δεχθείς; Πόσους θα χαρακτηρίσεις «πρόσφυγες»; Και πώς; Και τους υπόλοιπους, στον Καιάδα;
Κουβέντα για την ωμή απαίτηση που θέτει η Ιστορία
- αφενός, να ασκηθεί βία για την ανάσχεση των προσφυγικών ρευμάτων
- αφετέρου, να σταματήσει να ασκείται βία από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στις χώρες καταγωγής των προσφύγων, βία που δημιουργεί τα μεταναστευτικά κύματα.
Δεν υπήρχαν Λίβυοι πρόσφυγες πριν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να ανατρέψουν βίαια τον Καντάφι για να αρπάξουν τα πετρέλαια. Και ο νεαρός Γερμανός συντάκτης που στην Die Zeit κόπτεται για τους Σύριους πρόσφυγες δεν λέει κουβέντα για το ότι η Γερμανία, υπηρετώντας τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα και υποστηρίζοντας τους κατσαπλιάδες της Αλ Κάιντα, πρωτοστατεί για την ανατροπή του Άσαντ, απόπειρα που δημιούργησε το προσφυγικό πρόβλημα.
Κουβέντα για το ότι, βάζοντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να λάβει σχετική απόφαση, η Γερμανία για να μην έχει αυτή πρόβλημα πληρώνει στις περιφερειακές χώρες της ΕΕ για το κεφάλι κάθε πρόσφυγα που μένει εκεί χωρίς να επιστρέφει στην πατρίδα του.
Κονδύλι ύψους 6.000 ευρώ ανά πρόσφυγα που εγκαθίσταται για το πρώτο έτος, 5.000 για το δεύτερο και στη συνέχεια 4.000 ετησίως.
Ευτυχώς δεν ψέγει και αυτός τους «τεμπέληδες» έλληνες δημόσιους υπαλλήλους, όργανα σε έναν κρατικό μηχανισμό που έχει καταπονηθεί απερίγραπτα στην αντιμετώπιση των λαθρομεταναστών και δεν έχει πλέον την ικμάδα να αντιμετωπίσει τις εθνικές απειλές ούτε να επιτελέσει το έργο του απέναντι στους έλληνες πολίτες.
Πάντως το άρθρο θα αποτελεί χρήσιμη τεκμηρίωση όποτε η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να θέσει ευθέως, ίσως μαζί με τις πολεμικές αποζημιώσεις, θέμα αποζημίωσης τόσο για αυτήν την απερίγραπτη καταπόνηση όσο και για την εθνολογική αλλοίωση του ελληνικού χώρου, αποτέλεσμα άλλης μιας πολεμικής εισβολής.
Και θα ήταν αναπόσπαστο στοιχείο στο κατηγορητήριο του Ειδικού Δικαστηρίου για αυτούς που υπέγραψαν το «Δουβλίνο ΙΙ».
Επιλογές – Απόδοση – Σχολιασμός:
Προφήτης

Να θεσμοθετηθεί ο χημικός ευνουχισμός για τους παιδεραστές

To υπό κατάρρευση πολιτικό σύστημα, πέραν όλων των άλλων αδυναμιών που έχει, χαρακτηρίζεται από την ανικανότητα να συζητάει τα σωστά θέματα, τη σωστή στιγμή..
Συνήθως αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, χωρίς να έχει συγκεκριμένες πολιτικές για την αντιμετώπισή τους και είναι εξαιρετικά επιφυλακτικό στο να βάζει καινούργια θέματα στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου, όταν μάλιστα αυτά ακουμπάνε άμεσα στην καθημερινότητα των πολιτών.

Θέλω πραγματικά να ρωτήσω όλες τις πολιτικές ηγεσίες, αν έχουν τη παραμικρή αίσθηση για το πώς αισθάνονται αυτές τις μέρες οι σαράντα οικογένειες των οποίων τα κοριτσάκια, από 8 – 14 ετών, έπεσαν θύματα ενός ανώμαλου τύπου, έξω από το σχολείο τους; Μπορούν να συναισθανθούν τα άγχη και τους φόβους χιλιάδων οικογενειών πλέον που γίνονται μέσω των ΜΜΕ, μάρτυρες τέτοιων περιστατικών, κάθε φορά που αφήνουν τα παιδιά τους στο σχολείο;

Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο, δυστυχώς. Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα, απασχολούν τις διωκτικές αρχές περιπτώσεις που σχετίζονται με τη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Άλλωστε, μόλις πριν από μερικές ημέρες είχε αποκαλυφθεί πως ο προπονητής της εθνικής ομάδας κρίκετ κακοποιούσε σεξουαλικά 17χρονο αθλητή του. Ενώ είναι αρκετά σοβαρές και οι περιπτώσεις εκπαιδευτικών που έχουν επιδείξει αυτή τη διαστροφή.

Το εκπληκτικό στην περίπτωση του «Δράκου των σχολείων» είναι ότι είχε συλληφθεί στο παρελθόν, είχε καταδικαστεί σε μια ποινή που έφτανε, αν θυμάμαι καλά, τα σαράντα χρόνια, είχε εκτίσει τα τρία πέμπτα και τελικά κυκλοφορούσε ελεύθερος τα τελευταία πέντε και συνέχιζε να κάνει ό,τι έκανε. Αυτό αποδεικνύει πως η σύλληψη και η καταδίκη κάθε διεστραμμένου παιδόφιλου σε καμία περίπτωση δεν συνιστά σοβαρή αντιμετώπιση του προβλήματος.

Συνεπώς αν θέλουμε ως κοινωνία να κάνουμε κάτι, η πολιτική τάξη οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες και να μην κοιτάζει σαν χαζή τα τεκταινόμενα. Άλλες χώρες, σοβαρές όμως, έχουν κάνει συγκεκριμένα βήματα. Η Ρωσική Δούμα το 2011 ψήφισε το μέτρο του «χημικού ευνουχισμού» παιδεραστών που έχουν καταδικαστεί για σεξουαλικά εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων κάτω των 14 ετών. Για την ιστορία σας λέω πως 322 βουλευτές ψήφισαν υπέρ και μόλις ένας κατά. Το μέτρο εφαρμόζεται εθελοντικά όμως και στη Γερμανία και στη Μ. Βρεττανία.

Έχουν αντιρρήσεις, λέει οι Βρυξέλλες. Εντάξει, αυτό δεν είναι έκπληξη. Εκεί συζητούν σοβαρά κι αν μπορεί να νομιμοποιηθεί κόμμα των παιδόφιλων. Είναι άλλη μια απόδειξη του ό,τι αυτό που λέμε Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μεγαλύτερη αποτυχία στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία και οι λόγοι δεν είναι μόνον οικονομικοί. Είναι και βαθιά πολιτισμικοί.

Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει άλλοθι για την αδιαφορία που επιδεικνύεται σήμερα. Το εάν θα προστατεύσει ή όχι τα παιδιά της από τις αρρωστημένες επιθυμίες κάθε ανώμαλου, δεν μπορεί να είναι θέμα που χωράει «νερό στο κρασί» για την ελληνική κοινωνία. Η ελληνική πολιτεία έχει να πει κάτι γι’ αυτό;

ΥΓ1: Ας ξυπνήσουν εκεί στη βουλή… Ο ρόλος τους είναι άλλος και δεν είναι να έχουν φαντασιώσεις με την μπλούζα της Ραχήλ Μακρή.

ΥΓ2: Τώρα για αυτούς που θα σκεφτούν πως είμαι… ρατσιστής με τον «Δράκο», ε, ναι είμαι!

rizopoulospost.com

Ποιος φοβάται το κυβερνητικό διαζύγιο;

Αγριεμένοι εμφανίστηκαν προχθές βράδυ από τηλοψίας ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης...
Αν έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς τα λόγια τους, περίμενε την επομένη κιόλας να ζωστούν τα φυσεκλίκια και να βγουν στο πολιτικό «βουνό» για το νέο κυβερνητικό αντάρτικο.

Τα πράγματα όμως δεν μοιάζουν να είναι έτσι. Οι δύο πολύπειρες «αλεπούδες» της συγκυβέρνησης είναι μάλλον απίθανο να κάψουν το πολιτικό πάπλωμα για ένα αντιρατσιστή ψύλλο. Και όχι μονάχα τούτο, αλλά όσοι άκουσαν τα μαντάτα από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις (με τελευταία του Πρετεντέρη) αντελήφθησαν στο λεπτό πως δεν είναι καιρός για γκρίνιες, ζήλειες και κυρίως για κυβερνητικά διαζύγια. Υπάρχει μια παγιωμένη σχεδόν, συμπαγής και πολύ μεγάλη πλειοψηφική τάση στο εκλογικό σώμα (περίπου το 75%), που βγάζει καντήλες άμα ακούει για εκλογές, που πιστεύει ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα τα πήγαινε χειρότερα, που δεν ενστερνίζεται την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση των μνημονίων εντός του ευρώ, που είναι κάθετα αντίθετη στην όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης, που δεν πιστεύει ότι μπορεί κανείς να καταργήσει το μνημόνιο και που δεν εγκρίνει την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ έως τώρα. Φαίνεται επίσης να υπάρχει και μια απόλυτα πλειοψηφική τάση (50-55%), που πιστεύει πως η τρικομματική θα βγάλει τετραετία, που εγκρίνει την δημιουργία της τρικομματικής κυβέρνησης το καλοκαίρι του 2012 και κυρίως που σε μεγαλύτερο ποσοστό (σχεδόν 70% !) πιστεύει πως για τα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας στον τόπο.

Συνδυάζοντας κανείς όλα τα παραπάνω ευρήματα με τα ανέλπιστα εκλογικά ποσοστά που φαίνεται να συγκρατούν μετέχοντας στην τρικομματική τα δύο μικρότερα κόμματα (ΠΑΣΟΚ κοντά στο 7% και ΔΗΜΑΡ κοντά στο 5%), οδηγείται αβίαστα στο συμπέρασμα πως όποιος από τους «μικρούς» της συγκυβέρνησης αποπειραθεί να κλονίσει την σταθερότητα του κυβερνητικού σχήματος, χωρίς μάλιστα να υπάρχει (εναλλακτική των εκλογών) προοπτική συνεργασίας με άλλα κόμματα (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ) που το εκλογικό σώμα τούτη την στιγμή να εμπιστεύεται, είναι σα να αυτοκτονεί πολιτικά. Αυτός δε που θα οδηγήσει πιθανώς την χώρα σε πρόωρες εκλογές, ενάντια στην θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, είναι πολύ πιθανό να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη.

Τέλος, να υπενθυμίσουμε πως το διακύβευμα της ενδοκυβερνητικής διαμάχης είναι μάλλον έλασσον για την πλειοψηφία της κοινωνίας, που βλέπει γενικόλογα θετικά έναν αντιρατσιστικό νόμο (περίπου 52%), αλλά δεν μοιάζει έτοιμη να θυσιάσει στον βωμό της ψήφισής του, όλα όσα έχει πετύχει η χώρα τους τελευταίους 12 μήνες. Ούτε και ιδιαίτερη έξωθεν πίεση υπάρχει στην πραγματικότητα, καθώς η χώρα διαθέτει ικανό νομικό οπλοστάσιο που αν συγκεντρωθεί, επικαιροποιηθεί και κωδικοποιηθεί κατάλληλα, μπορεί να ικανοποιήσει και τον πιεστικότερο ευρωπαίο επίτροπο.

Όλα αυτά ακούγονται λογικά και εμένα τουλάχιστον με καθησυχάζουν για το μέλλον της συγκυβέρνησης. Αφήνω μονάχα ένα παραθυράκι ανοικτό, καθώς τα πράγματα για τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε οριακό σημείο εντός και εκτός του κόμματός του και ο παρορμητικός χαρακτήρας του που τον οδήγησε στο πρόσφατο παρελθόν σε αναπάντεχες πολιτικές ήττες, μπορεί να κάνει και πάλι το θαύμα του. Δεν θα έλεγα προσωπικά και όχι σε μία απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από τον κυβερνητικό συνασπισμό, που θα άνοιγε τον δρόμο για την πολυπόθητη κάθαρση και την πλήρη εξαφάνιση αυτού του αμαρτωλού πολιτικού υποκειμένου που ευθύνεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον για την κατάντια της χώρας. Ακόμη και αν αυτό οδηγούσε σε εκλογές (πράγμα που απεύχομαι προσωπικά και θεωρώ καταστροφική πολυτέλεια για την χώρα), τουλάχιστον θα είχε και τα πολιτικά του «αντίδωρα». Γνώμη μου είναι πάντως, ότι ακόμη και αν αποφασίσει το επίσημο ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει τελικά από την κυβέρνηση, αυτή δεν θα χάσει την δεδηλωμένη τόσο εύκολα. Εκτός αν αποφασίσουν ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης να αυτοκτονήσουν αντάμα. Ε, τότε, οψόμεθα ες Φιλίππους!

Akenaton

Καταργήστε, επιτέλους, τις πανελλαδικές εξετάσεις!

Του Κώστα Ροδινού
Οι πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αποτελούν έναν αναχρονιστικό θεσμό..

Αμφιβάλλω, αν εξυπηρετούν  κάποια εκπαιδευτική σκοπιμότητα.
Και σίγουρα δεν είναι  ένα αντικειμενικό και αξιόπιστο σύστημα επιλογής των άξιων.
Τουναντίον, έχει μετεξελιχθεί σε μια μηχανιστική διαδικασία με πολλά τρωτά και περισσότερα προβλήματα.
-Επιβραβεύει την παπαγαλία.
-Εν πολλοίς, το μέλλον ενός νέου παιδιού μπορεί να προσδιοριστεί από  την ατυχία του. Και αυτό είναι άδικο!
-Έχει αναδειχθεί  σ’ ένα μηχανισμό γεωγραφικής κατανομής των υποψηφίων για  Σχολές που στήθηκαν με προδήλως μικροκομματικές σκοπιμότητες. (Κάθε υπουργός που σεβόταν τον εαυτό του ίδρυε και ένα δυο τμήματα ΤΕΙ στην εκλογική του περιφέρεια!)
-Σε μεγάλο βαθμό τροφοδοτεί την παραπαιδεία που εξαντλεί ακόμα περισσότερο τα νοικοκυριά.
-Αποβαίνει  σε βάρος της μόρφωσης γιατί ένας μαθητής, από την πρώτη Λυκείου ακόμα , δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να προετοιμάζεται για τις πανελλαδικές. Αυτό μάλλον θα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία.
-Τέλος, με την εισαγωγή, ειδικά στα ΤΕΙ, υποψηφίων με βαθμούς πολύ κάτω από τη βάση του 10,ουσιαστικά ακυρώνεται ο ίδιος ο θεσμός των εξετάσεων.
-Κοντά σ’ όλα αυτά να προσθέσουμε τον ετήσιο  τραγέλαφο με τα λάθος θέματα!
Αν είναι  δυνατόν να δίνονται λάθος θέματα!  Αυτοί οι ανεύθυνοι που τα βάζουν, δεν έχουν προηγουμένως δοκιμάσει να τα λύσουν;
Από την άλλη, το σύστημα αυτό ούτε τα Πανεπιστήμια ενίσχυσε (χιλιάδες είναι κάθε χρόνο οι φοιτητές που περνούν σε σχολές και τμήματα για τα οποία δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον και τα  εγκαταλείπουν στη συνέχεια), ούτε  το επίπεδο της παιδείας μας αναβάθμισε.
Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουμε;
Επειδή όλοι, λίγο πολύ, το γνωρίζουμε, δεν θα κάνω καμιά αναφορά.
Θα απαντήσω, όμως, στο προφανές ερώτημα: και μετά την κατάργηση των Πανελλαδικών πως θα μπαίνουν οι υποψήφιοι στα Πανεπιστήμια;
Συνοπτικά:
Πρώτον, το απολυτήριο Λυκείου, όπως του αξίζει, αποτελεί από μόνο του έναν εκπαιδευτικό τίτλο. Δυστυχώς στην Ελλάδα το έχουμε απαξιώσει εντελώς και το θεωρούμε ως απλό εισιτήριο για να δοκιμάσει κάποιος την τύχη του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Δεύτερον, οι Πανεπιστημιακές Σχολές να θέσουν  οι ίδιες τα κριτήρια με τα οποία θα επιλέγουν τους φοιτητές τους. Και τα κριτήρια αυτά να συνυπολογίζονται στη συνολική αξιολόγηση των Ιδρυμάτων.
Τρίτον, όλα τα Πανεπιστήμια, ανεξαρτήτως ειδικότητας, να προσφέρουν τα λεγόμενα μαθήματα γενικής παιδείας. Και τα μαθήματα αυτά να είναι κοινά για να δίνεται έτσι η δυνατότητα μετεγγραφής των φοιτητών σε άλλες σχολές, όταν αντιληφθούν ότι αυτό που σπουδάζουν δεν είναι αυτό που αρχικά είχαν στο μυαλό τους. Έτσι θα μπορούν να απεγκλωβίζονται όταν   συνειδητοποιήσουν  ότι ήταν λάθος η πρώτη τους επιλογή.
Τέταρτον, να θεσπιστεί μια Ανεξάρτητη Εθνική Αρχή Αξιολόγησης των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, η  οποία σε ετήσια βάση και πριν την εγγραφή των νέων φοιτητών, θα δημοσιοποιεί την αξιολόγηση κάθε πανεπιστημιακής σχολής για να γνωρίζουμε όλοι. Ανάμεσα στα στοιχεία αξιολόγησης στην πρώτη σειρά θα πρέπει να βρίσκονται: ο τρόπος και τα κριτήρια εκλογής των καθηγητών, το συγγραφικό και ερευνητικό τους έργο, η διαδικασία επιλογής των φοιτητών, ο μέσος χρόνος αποφοίτησης, το ποσοστό εξεύρεσης εργασίας μετά την αποφοίτηση κ.λ.π. Τέτοια συστήματα υπάρχουν παντού, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα!
Προφανώς και όλα αυτά δε μπορούν να γίνουν αύριο, αλλά αν αποφασίσουμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση, θεωρώ ότι μπορούμε να καταλήξουμε σ’ ένα σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που θα δίνει στις νέες και τους νέους μας  τη δυνατότητα να δοκιμάζουν  να ακολουθήσουν  τα όνειρα τους. Και αυτή η δυνατότητα να μην εξαρτάται από την τύχη, αλλά από την προσπάθεια που καταβάλλουν.

Kαταλύτης για το μελλοντικό πολιτικό σκηνικό οι επόμενοι 12 μήνες

Σε ένα χρόνο από τώρα είναι οι ευρωεκλογές οι οποίες συνήθως χαρακτηρίζονται από μια «χαλαρή» ψήφο...
Ο πολίτης πάει να βγάλει τα απωθημένα του κατά των μεγάλων κυρίως κομμάτων, τους «μαυρίζει», τους στέλνει ένα μήνυμα και αντίθετα επιβραβεύει κάποια μικρά κόμματα και πολιτικούς που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν στην αφάνεια. Όχι γιατί κάποιοι από αυτούς δεν το αξίζουν, απλά γιατί δεν «παίζουν» εύκολα στα media, στο γενικότερο σύστημα.
Έτσι, έχουμε δει κόμματα να έχουν ευρωβουλευτές αλλά στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό να μην παίζουν σοβαρό πολιτικό ρόλο και το αντίθετο. Μεγάλα κόμματα να είναι στην εξουσία αλλά στις ευρωεκλογές να «τρώνε πολύ ξύλο» κατά το κοινώς λεγόμενον.
Πολλές φορές η δύναμη ενός πολιτικού σχηματισμού στις ευρωεκλογές μπορεί να είναι και το εισιτήριο για την κεντρική πολιτική σκηνή. Αν δηλαδή κάποιο κόμμα κερδίσει σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος στις ευρωεκλογές, έχει διαφορετική διαπραγματευτική ισχύ στα τεκταινόμενα στο εσωτερικό. Μπορεί να κάνει συμμαχίες και να διεκδικήσει έδρες στο εγχώριο κοινοβούλιο.
Για όλους αυτούς τους λόγους βλέπουμε τον τελευταίο καιρό ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στο πολιτικό φάσμα της χώρας. Δεξιά, αριστερά και στο κέντρο «ξεφυτρώνουν» κόμματα που με το βλέμμα στις ευρωεκλογές, ελπίζουν να παίξουν ενεργό ρόλο στο, έτσι κι αλλιώς, κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό.
Από τη σάρκα του ΠΑΣΟΚ έχουν βγει διάφοροι σωτήρες. Ο Ανδρέας Λοβέρδος διεκδικεί μερίδιο από τον κεντρώο χώρο και με «επαναστατικές» ιδέες επιχειρεί να μας δώσει το νερό της λησμονιάς για να ξεχάσουμε ποιος ήταν και τι έκανε.
Το ίδιο και η Α. Διαμαντοπούλου που ετοιμάζεται και αυτή να κάνει κόμμα για τους «άξιους» και τους επιχειρηματίες. Τι πρωτότυπο. Και οι δύο τα πράσινα ιμάτια διαμοιράζουν.
Από εκείνο το χώρο γεννήθηκε και το κόμμα των Πέντε Αστέρων ή αλλιώς ο Μπέπε Γκρίλο της Ελλάδας, Θ. Κατσανέβας, πρώην γαμπρός του Ανδρέα Παπανδρέου.
Επίσης, μην εκπλαγεί κανείς και από τις κινήσεις του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ που έχει στείλει τα μηνύματά της στον Βενιζέλο.
Από δεξιά είδαμε πρόσφατα τον Ν. Νικολόπουλο και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα να «παίζει» με την Εκκλησία και το χριστεπώνυμο πλήθος. Ο δε Καρατζαφέρης με το ΛΑΟΣ, μετά από μια περίοδο ημιδιάλυσης θέλει να ξαναμπεί στην ενεργό πολιτική δράση.
Στον ίδιο χώρο και η Νέα Μέρα του Χρ. Ζώη ενώ έντονες είναι οι διεργασίες και στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Στ. Μάνος αλλά και ο κ. Τζήμερος που διεκδικούν μερίδιο της εξουσίας.
Ακόμη και στην υποτιθέμενη συμπαγή Ακροδεξιά υπάρχουν τάσεις αποσυσπείρωσης και αυτονόμησης από τη Χρυσή Αυγή.
Όσο για το χώρο της Αριστεράς, εκτός από το ότι κάθε μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ είναι και εν δυνάμει κόμμα, είδαμε πρόσφατα το κόμμα της Δραχμής ή Σχέδιο Β από τον Αλ. Αλαβάνο ενώ στη ΔΗΜΑΡ γίνονται συζητήσεις για το πώς θα μπορούσαν να δημιουργήσουν την ελληνική «Ελιά» και να συγκεντρώσουν όλα τα «ορφανά» από κέντρο και αριστερά.
Όπως έχουμε αντιληφθεί, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή τη στιγμή τα κόμματα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν μεγάλα, όχι όμως με την παλαιότερη έννοια. Δηλαδή με τα 40άρια που έδιναν την αίσθηση της πολιτικής κυριαρχίας. Κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ σκοτώνονται ακόμη και για το πώς θα πούνε καλημέρα, στη Νέα Δημοκρατία ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί μια ανασύνθεση του χώρου που εκπροσωπεί και σίγουρα θα υπάρχουν εκπλήξεις.
Όλοι, πάντως, περιμένουν με αγωνία τις ευρωεκλογές διότι μπορεί αυτές να παίξουν τον κρίσιμο καταλύτη για τα επόμενα χρόνια. Για παράδειγμα, μια κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ ή της ΔΗΜΑΡ θα θέσει σε δοκιμασία την τρικομματική κυβέρνηση. Ή ακόμη και μια σημαντική μείωση στα ποσοστά της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει στο τραπέζι διαφορετικά θέματα για συζήτηση.
Για όλους τους παραπάνω λόγους οι επόμενοι 12 μήνες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για όλους. Και για τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς και για τους νεόκοπους της πολιτικής σκηνής. Όποιος κάνει τις πιο σωστές πολιτικές κινήσεις θα είναι και ο μεγάλος νικητής, όχι μόνο των ευρωεκλογών αλλά και των επόμενων ετών στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Antinews.gr

Κλαίει ολόκληρη η Τουρκία για τη Χιουρέμ…!

Τους τα βρόντηξε και έφυγε η Χιουρέμ, σουλτάνα του Σουλεϊμάν!!!.


Θρήνος και οδυρμός στην Τουρκία μόλις έγινε γνωστό ότι η περίφημη Γερμανοτουρκάλα ηθοποιός, Meryem Uzerli, η γνωστή σαν Χιουρέμ, παράτησε σύξυλους τους Τούρκους στο εκατοστό επεισόδιο της περίφημης σειράς, «Σουλεϊμάν ο Μεγαλόπρεπης» που κάνει θραύση και στην Ελλάδα και έφυγε στην Γερμανία χωρίς να τους πει τίποτα για το πότε θα γυρίσει για να συνεχιστούν τα γυρίσματα. Αλήθεια τώρα τι θρήνος θα πέσει τους Έλληνες τουρκολάγνους που περίμεναν κάθε μέρα με αγωνία την συνέχεια του τουρκικού σήριαλ της τουρκικής ιστορικής διαστρέβλωσης και της ελληνικής αποχαύνωσης. Όπως έγινε γνωστό εδώ και λίγες μέρες η Meryem Uzerli μετά από ολιγοήμερες διακοπές στο τουρκικό θέρετρο του Μπόντρουμ και ενώ διασκέδαζε αισθάνθηκε αδιαθεσία και αποφάσισε να γυρίσει στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί και χωρίς σχεδόν να ειδοποιήσει κανένα πήρε το αεροπλάνο και έφυγε για την Γερμανία για να επισκεφτεί όπως διομολογήθηκε τους δικούς της που ζουν μόνιμα εκεί. Στην Γερμανία όμως όπως έγινε γνωστό εισήχθηκε σε κάποια κλινική γιατί τα σημάδια της υπερκόπωσης από τα γυρίσματα του σήριαλ είχαν γίνει εμφανή ενώ η ίδια δήλωσε πως είναι Γερμανίδα υπήκοος και θέλει να κάνει θεραπεία στην Γερμανία.
Το νέο έπεσε σαν βόμβα στην Τουρκία και οι Τούρκοι ιθύνοντες αναγκάστηκαν να διακόψουν την σειρά που είχε φτάσει αισίως στο 100ο επεισόδιο ενώ έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ τηλεθέασης καθώς όπως αναφέρεται περίπου 250 εκατομμύρια τηλεθεατών στην Τουρκία και σε πολλές άλλες χώρες παρακολουθούν τον Σουλεϊμάν. Έτσι την περασμένη Τέταρτη και ενώ την συνηθισμένη ώρα, 8.μμ, είχαν στηθεί οι Τούρκοι τηλεθεατές να παρακολουθήσουν το καινούργιο επεισόδιο αυτό δεν μεταδόθηκε δίνοντας αφορμή για πολλά σχόλια αναστατώνοντας τον τηλεοπτικό κόσμο της Τουρκίας. Στα τουρκικά ΜΜΕ γράφτηκε πως η Γερμανοτουρκάλα ηθοποιός παραπονιόνταν τελευταία ότι δεν είναι δυνατό να γυρίζονται επεισόδια διάρκειας 1,30 ώρα κάτι που την κούραζε ενώ υποστήριζε πως τα επεισόδια της σειράς θα πρέπει να κοπούν λιγάκι και να γίνουν της μιας ώρας. «Έτσι όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι», δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα Millıyet.
Φυσικά στην εταιρεία που έχει αναλάβει το γύρισμα των επεισοδίων έχει πέσει πανικός και όπως φαίνεται η Meryem Uzerli δεν σκοπεύει να γυρίσει σύντομα, με αποτέλεσμα αντί για επεισόδια να παίζονται συνεχώς διαφημιστικά τρέιλερ για το επόμενο επεισόδιο που κανείς δεν ξέρει πότε θα γυριστεί. Πολλοί μάλιστα άρχισαν να μιλούν για εξεύρεση κάποιας αντικαταστάτριας αλλά κάτι τέτοιο όπως αναφέρεται θα είναι καταστροφή για την σειρά καθώς η Γερμανοτουρκάλα ηθοποιός έχει ταυτιστεί με την μεγάλη επιτυχία του σήριαλ. Εδώ στην Ελλάδα ευτυχώς για όλους τους τουρκολάγνους υπάρχουν ακόμα πολλά επεισόδια για να τα παρακολουθήσουν και μέχρι να φτάσουν εκεί που τα παράτησε η Meryem Uzerli σίγουρα θα έχει βρεθεί κάποια λύση. Έτσι να μην ανησυχούν μήπως… πάθουν και τίποτα από την αγωνία!


  Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος – Συγγραφέας – Τουρκολόγος 

Η Αριστερά ως “Ψεύτης Βοσκός”…

Δεν είναι ορθό να νομοθετείς στην Ελλάδα με νόμους Γερμανίας, όπως και και είναι σωστό να νομοθετείς στην Σουηδία με νόμους Τέξας. Ελπίζω να είναι σαφές...
Είναι τελείως λάθος ειδικά όταν έχεις ένα λαό όπως ο Ελληνικός που είναι εντόνως αντιδραστικός, ευαίσθητος, ευέξαπτος και παρορμητικός. Θα έχεις δηλαδή τα αντίθετα αποτελέσματα. Για τους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους που έχουν συμφέρον από την αύξηση της πόλωσης δεν με ενδιαφέρει.
Για τη ΝΔ όμως και την ηγεσία της θα πρέπει να τους γίνει κατανοητό πως οι Δεξιοί ψηφοφόροι δείχνουν εδώ και 10 χρόνια τουλάχιστον την απόρριψη τους στην ΝΔκρατική εγκατάλειψη πατριωτικών πολιτικών όπως προάσπιση των συνόρων, διεκδικητική εξωτερική πολιτική, ουσιαστικά ευουχισμό της στρατιωτικοδιπλωματικής ισχύος της χώρας με αποδυνάμωση του στρατεύματος, ατιμωρησία των σκανδάλων του Σημιτικού Καθεστώτος, νεποτισμό σε όλα τα επίπεδα εντός κόμματος, πλήρη αποδοχή της αριστερίστικης προπαγάνδας περί εμφυλίου, δικτατορίας, Πολυτεχνείου, Παπανδρείκής “αλλαγής”. Η ΝΔ έχει σχεδόν προβεί σε πλήρη διαγραφή της ιστορικής αλήθειας και του τότε διακυβεύματος (σύμφωνο Βαρσοβίας).
Η ΝΔ λοιπόν έχει εγκαταλείψει τη Δεξιάς πλευρά του πολιτικού συστήματος με ταυτόχρονη μετακίνηση της εντός “του αριστερού τόξου”.
Οι Δεξιοί στέλνουν μήνυμα 10 χρόνια τώρα. Επί 5-8 χρόνια μέσω Καρατζαφέρη ο οποίος πέτυχε -για τις δυνατότητες του- αξιοσημείωτα ποσοστά αλλά πάντα είχε τα αδύναμα σημεία του… (ήταν προφανώς συστημικός και αυτό τον έφαγε εξαλλου) καθώς οι περισσότεροι Δεξιοί δεν ¨μάσησαν”. Θυμάστε όμως τι έλεγε η Αριστερή Προπαγάνδα για τον Καρατζαφέρη… “Άκρο – Φασίστας – Καρατζαφύρερ κτλ.” Αποδείχθηκε ότι ο Γιώργαρος ήταν Πρόσκοπος…
Σήμερα οι ίδιοι “προοδευτικοί” κύκλοι του Αριστερού Τόξου λένε τα ίδια για τη Χ.Α. Μπορεί να έχουν δίκιο, το παρελθόν τους όμως τους διαψεύδει. Στα παιδάκια λένε το παραμύθι για τον “Ψεύτη Βοσκό” που όταν πραγματικά ήρθε ο λύκος εκείνος φώναζε μα κανείς δεν τον πίστευε…
Αν την αποκλείσουν – απαγορεύσουν θα προκύψει πιθανότατα κάτι σκληρότερο και μαζικότερης δημοφιλίας από τη Χ.Α., προφανέστατα υπόγειο και αθόρυβο αφού θα διώκεται. Ένας σχηματισμός με επωνυμία “Γαλάζια Νύκτα” ή “Δωρική Συμμαχία” θα ναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί με “αντιρατσιστικά νομοσχέδια” όταν βρίσκει πραγματική απήχηση σε μια όλοκληρη πολιτική πτέρυγα. Η αντιτρομοκρατική θα ψάχνει…, αλλά στα λεωφορεία οι πολίτες θα λένε “καλά τους κάνανε, ας έρθουν και σε μας στη Κυψέλη…
Αυτό θέλει η ΝΔ;
Ας σοβαρευτεί λιγάκι και να εγκαταλείψει το δήθεν “συνταγματικό” αλλά στην πραγματικότητα Αριστερό Τόξο και να επιστρέψει μέσω Κυβερνητικών Πράξεων στη φυσική της θέση.

Tonia G.

Πάντα φταίνε…………οι άλλοι ! (Γράφει ο Θεόφιλος Πανίδης)

Θα αρχίσω με ένα περιστατικό που έγινε στο γυμνάσιο Κλεινών, όπου είχα την τιμή για αρκετά χρόνια να ασκώ καθήκοντα διευθυντή..

Τα παιδιά στο διάλλειμα ζήτησαν μια μπάλα από τον συνάδελφο γυμναστή για να παίξουν. Παρακολουθώ το παιγνίδι τους, αλλά ξαφνικά η μπάλα σπάει τη τζαμαρία. Είδα βεβαίως ποιος ήταν ο «δράστης»! Ευτυχώς δεν είχαμε κανένα τραυματισμό! Και ρωτάω τον «δράστη»: Θάνο, ποιος τα κατάφερε; Για να εισπράξω την απάντηση: - Δεν ξέρω κύριε , δεν είδα, οι άλλοι, αυτοί που έπαιζαν κύριε!
Πάντα , μα πάντα θα φταίει, θα έχει την ευθύνη κάποιος «άλλος»! Η μη ανάληψη των ευθυνών μας, μας κυνηγά από την παιδική ηλικία!
Όταν ο μαθητής τον Ιούνιο προάγεται στη επόμενη τάξη λέει με χαρά: Πέρασα! Όταν απορριφθεί λέει: Με έκοψαν! Πάλι οι «άλλοι»! Δεν λέει, ότι δεν διάβαζα κτλ, αλλά τις ευθύνες τις φορτώνει στους «κακούς» καθηγητές!
Δεν πάμε καλά , αλλά φταίνε οι πολιτικοί! Δε βλέπουμε, ότι έχουμε τον « διάολο » μέσα μας!
Δεν κόβεις λχ αποδείξεις ή δεν ζητάς απόδειξη μετά από τη γνωστή συμφωνία, αλλά πάντα κλέβουν οι καρχαρίες, οι « καπιτάλες », οι εφοπλιστές, όχι ότι αυτοί είναι αθώες περιστερές, αλλά τι κάνουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι!
Θα σας θυμίσω για λίγο τον Αίσωπο με τους μύθους του.
«ανθρώπων έκαστος πήρας δύο φέρει…….».
Ας ερμηνεύσω : Κάθε άνθρωπος κουβαλάει δυο σάκους στους ώμους του, ο ένας μπροστά κι ο άλλος πίσω. Ο μπροστινός είναι γεμάτος με τα λάθη, τις ευθύνες, τις κακίες των « άλλων » ενώ ο δεύτερος τα λάθη και τα στραβά αυτού του ίδιου!
Γι αυτό βλέπουμε όλα τα στραβά των άλλων, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε!
Συχνά πυκνά λέμε λίγο πολύ όλοι μας τη φράση : Θέλημα Θεού ή ο Θεός ξέρει κτλ, κτλ. Ουσιαστικά τι κάνουμε, προσπαθούμε να κάνουμε συνεργό στα λάθη και τις ανεπάρκειές μας ακόμα και το Θεό! Προσπαθούμε δηλ, να μετατοπίσουμε τις ευθύνες μας στο Θεό! Τόσο αθεόφοβοι και ασεβείς γινόμαστε όταν πρόκειται να αποφύγουμε τις ευθύνες μας!
Όχι μόνο οι απλοί άνθρωποι αλλά και οι πολύ ψηλά ιστάμενοι κάνουν χρήση της πιο σίγουρης κάλυψης. Ακόμα και γιατροί όταν βγουν από μια βαριά περίπτωση επέμβασης, λένε στους συγγενείς του αρρώστου που δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τη δυσκολία της επέμβασης: τώρα είναι στα χέρια του Θεού! Ποιος θα τολμούσε να αμφισβητήσει το « θέλημα» του Θεού!
Οι καημένοι οι πολιτικοί μας! Τα καλύτερα , τα ευκολότερα εξιλαστήρια θύματα! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτοί δεν είναι καμιά φορά χειρότεροι από μας τους απλούς πολίτες! Εξάλλου είναι σαρξ εκ της σαρκός μας! Γιατί απορείτε όταν ένας πολιτικός είναι μακροχέρης; Μη παρεξηγηθώ δεν εννοώ μόνο βουλευτές, αλλά θα μπορούσαν να είναι Δήμαρχοι , Νομάρχες και τελικά όσοι θεωρείται, ότι έχουν και ασκούν κάποιας μορφής εξουσίας! Πάει λοιπόν ο πελάτης – ψηφοφόρος στο γραφείο του και τον πιέζει, να πιέσει τον γιατρό να τον βγάλει τυφλό, ή καρδιακό, ή τον υπάλληλο στη νομαρχία ή στο Δήμο να τακτοποιήσει την υπόθεσή του με τις επιδοτήσεις ζώων ή αγροτικών προϊόντων!
Πόσες φορές δεν δήλωσες φίλε αγρότη πολλαπλάσια στρέμματα καλαμπόκι απ΄ όσα πράγματι είχες! Η με τα πρόβατα κτλ, κτλ, για να πάρεις πιο παχυλή επιδότηση! Δεν νομίζω, ότι τα τακτοποιούσε μόνος του ο υπάλληλος επειδή έτσι του ήρθε! Μη ξεχνάμε τα προνοιακά επιδόματα! Δε μας είναι άγνωστη η στιχομυθία:
-Διόρισε με ή το γιό μου στον ΟΤΕ , στη ΔΕΗ κτλ, τόσο καιρό σε ψηφίζουμε και μάλιστα πολλοί ψήφοι! - Μα είναι ήδη παντού υπεράριθμοι, έλα βρε αδερφέ, τι θα γίνει με έναν παραπάνω! Άραγε πόσοι ευθύνη έχουμε όλοι μας, όχι μόνο οι πολιτικοί, για τις χιλιάδες υπεραρίθμων υπαλλήλων παντού! Έχουμε δημιουργήσει ένα κράτος υπαλλήλων , αλλά δεν φταις εσύ (κι εγώ ) που πίεζες, ούτε οι πολιτικοί, αλλά κάποιοι άλλοι, ξένοι, ίσως η Μέρκελ ή ο Ομπάμα, ίσως ……. κι ο Θεός! Και είναι η πιο καλή περίπτωση! Ποιος θα τολμούσε να αμφισβητήσει το θέλημα του Θεού!
Οι συνδικαλιστές μας! Κάποιοι συγκυβερνούν ή προσπαθούν να ασκούν συνδιοίκηση, άλλοι έχουν προσωπικά οφέλη , λχ στους εκπ/κούς ο πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γραμματέας των ΕΛΜΕ, έχουν μειωμένο ωράριο, κάποιοι στη ΔΕΗ κάτι παρόμοιο ή μάλλον πολύ χειρότερα! Όταν ήμουν Νομάρχης έπαιρνα και το μισθό του Νομάρχη και της ΔΕΗ ! Αλλά κατά τ΄ άλλα αναρωτιόμαστε : -βρε πως ΦΤΑΣΑΝΕ εδώ τη χώρα μας! Όχι βέβαια εμείς όλοι μαζί, αλλά κάποιοι άλλοι, ίσως Αμερικανοί, Γερμανοί , όπως βολεύει τον καθένα, αλλά ποτέ εμείς!! Είχαμε και ίσως έχουμε ακόμα γυμνάσια με συνολικό αριθμό μαθητών 15, 25 35 και δεν λέγαμε να ανασταλεί η λειτουργία τους έστω και προσωρινά, μολονότι γνωρίζαμε, ότι η λειτουργία του ήταν τόσο αντιπαιδαγωγική όσο και αντιοικονομική, αλλά όλοι μας « σιγή ιχθύος »! Τελικά οι πληγές δεν έχουν τελειωμό! Κι όμως όλοι μας καταβάλλουμε προσπάθειες να αποποιηθούμε των ευθυνών μας, ή τουλάχιστον το μερίδιο που μας αναλογεί! Όλοι όμως λέμε: Τι, εγώ; τι φταίω εγώ; εμένα με πίεζαν, αλλά φυσικά δεν αντέδρασες λχ με καταγγελία ή παραίτηση!
Έτσι μας έμαθαν οι πολιτικοί! Πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι!
Εσύ δεν πίεζες-έπειθες τον αρμόδιο υπάλληλο να τακτοποιήσει την υπόθεσή σου!
Δεν φταίει το χέρι του φονιά, αλλά το μαχαίρι που ήταν «καλά ακονισμένο »!! Πάντα κάποιοι άλλοι!
Όποιο τομέα κι αν αγγίξουμε θα βρούμε βρωμιά, μόνο που τη βρωμιά αυτή την κάναμε εμείς , ή τουλάχιστον τη γνωρίζαμε όλοι , αλλά κανείς δεν μιλούσε και τώρα κάνουμε τις μωρές παρθένες!
Πάντα φταίνε οι πολιτικοί μας, η κυβέρνηση, ο Καραμανλής ο Παπανδρέου, ο Θεός , αλλά ποτέ εγώ, εσύ , αυτός!
Όλοι βρίζουμε το δημόσιο και τους δημ υπαλλήλους, αλλά όλοι θέλουμε να μπούμε στο δημόσιο, άραγε γιατί; Όλοι ξέρουμε το γιατί κι ας μη το μαρτυράμε ούτε καν στον εαυτό μας!
Η δημιουργία ενός προλεταριάτου ανέργων πτυχιούχων δεν είναι έργο μόνο των πολιτικών μας, αλλά όλων μας! Βολεύει τους εκπ/κούς δευτεροβάθμιας για τη δημιουργία πολλών τμημάτων άρα και θέσεων εργασίας, βολεύει την «αύξηση » της παραπαιδείας ακόμα και στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά κανένας δεν μιλούσε τότε εκτός ελάχιστων, τώρα που φτάσαμε εδώ , όλοι ωρύονται! Λες και δεν τα γνωρίζαμε, αλλά τότε μας βόλευε!
Θα τολμήσω να θίξω το σημερινό δράμα της χώρας μας!
Όλοι έχουμε ευθύνες, βεβαίως επιμεριστικά, στο μερίδιο που αναλογεί στον καθένα! Άλλοι μικρό ή πολύ μικρό και άλλοι πολύ μεγαλύτερο! Η αδιαφορία μας για τα κοινά, ο ωχαδερφισμός μας και το κοντόφθαλμο συμφέρον μας , τα μακριά χέρια μας, κτλ, κτλ, μας έφτασαν ως εδώ!
Τα αίτια είναι σ΄ όλους μας γνωστά, αλλά μας βολεύει να «ποιούμε την νήσσαν»! Όλα μπορούν να αναστραφούν αρκεί να αλλάξουμε κι εμείς συμπεριφορές και τρόπο σκέψης! Ο Μακρυγιάννης έλεγε « εμείς πολεμήσαμε, εμείς νικήσαμε κτλ, δεν έλεγε εγώ…! Επίσης έλεγε: «……όλοι προσπαθούν να μας φάνε, αλλά πάντα μένει μαγιά… »! Υπάρχει ελπίδα!
Ας σταματήσουμε να γκρινιάζουμε κι ας κάνουμε κατ’ αρχή την αυτοκριτική μας!
Ξέχασες όταν από το φαρμακείο της γειτονιάς έπαιρνες κολόνιες αντί φάρμακα, αλλά τώρα κλαίγεσαι, γιατί; Θα μου πεις, αν το ήξερα, σωστά! Στερνή μου γνώση…. Ποτέ δεν είναι αργά, πάντα υπάρχει χρόνος και τρόπος να τα αλλάξουμε , αλλά πρώτα πρέπει να αλλάξουμε εμείς!
Ένας φίλος μου είπε υποτιμητικά: Θεόφιλε, λαός είμαστε εμείς, οι μισοί κλέφτες και οι υπόλοιποι εν δυνάμει κλέφτες, κάποιοι λίγοι είναι εκτός των δυο κατηγοριών λόγω….άγνοιας! Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη, φαντάζομαι και εσείς!
Έτσι για να πάρουμε « φωτιά », αλλά και να χαριτολογήσουμε, θα αναφέρω μερικές περιπτώσεις.
Πάντα φταίνε οι πολιτικοί και ποτέ οι ……..πολίτες!
Η ΟΛΜΕ καταγγέλλει την παραπαιδεία λες και οι οικοδόμοι κάνουν ιδιαίτερα!
Οδηγός τζιπ καταγγέλλει το χάος του παρκαρίσματος και ίδιος παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο.
Μαλώνει η κυρία τον πελάτη της καφετερίας επειδή καπνίζει , αλλά δεν λέει λέξη για το άνδρα της που μετά από λίγο ανάβει τσιγάρο.
Η μπάλα δεν μπαίνει στα δίκτυα ο παίκτης βρίζει τη μπάλα.
Χτίζουμε αυθαίρετα και η πολιτεία δεν μας δίνει ρεύμα, « κακούργα πολιτεία »!
Ο δρόμος είναι όλο στροφές και ξεφεύγεις, βγαίνεις από το από δρόμο, φταίει ο δρόμος με τις στροφές του, αλλά καθόλου εσύ που έτρεχες με 100 αντί 50 την ώρα. Λέει ο πατέρας: Ν΄ακουμπάς θυρίδα……….., μετά πως γίναμε χώρα υπαλλήλων!
Η λέξη αυτοκριτική, μας είναι τελικά άγνωστη!
Σίγουρα δεν συγκρίνονται καν οι μεγάλες κλεψιές και ρεμούλες της Siemens , των υποβρυχίων κτλ, με τις απάτες-συντάξεις μαϊμού κτλ, αλλά είναι ένα δείγμα, για το πως φτάσαμε ως εδώ!
Συχνά πυκνά λέμε δικαιολογώντας τους πάντες: Έλα μωρέ κανείς δεν είναι τέλειος! Μόνο που από αυτή τη ρύση εξαιρούμε τον εαυτό μας!
Ας κάνουμε λοιπόν την αυτοκριτική μας κι ας αναλάβουμε, έστω το ελάχιστο μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί! Θα αλλάξουν τα πράγματα προς το θετικότερο, όταν ειλικρινά αλλάξουμε εμείς, όταν δούμε το Δημόσιο σαν δική μας περιουσία, σα δικό μας σπίτι!
Πριν 2.500 χρόνια ο Ισοκράτης στο λόγο του Περί ειρήνης, γράφει, «, ανθρώπους που γνωρίζουμε, ότι είναι φαύλοι , ανίκανοι, κλέφτες, που ποτέ δεν θα τους αναθέταμε την επίλυση κάποιας προσωπικής υπόθεσης, επειδή είναι τέτοιοι, τους …ψηφίζουμε και τους εκλέγουμε στα ύπατα της πόλης αξιώματα »! Μετά όταν αποδειχθεί, ότι έκαναν αυτά ή τα άλλα σκάνδαλα κτλ, βρίζουμε και διαμαρτυρόμαστε!
Η μη συμμετοχή μας, η αδιαφορία μας , στα κοινά, δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες ως μέλη της κοινωνίας
Θα κλείσω με λίγο χαμόγελο!
Ο Καραγκιόζης είναι κατηγορούμενος στο δικαστήριο, διότι πουλούσε τριμμένο κεραμίδι, ως φάρμακο για κοριούς! Το ρωτά ο δικαστής : Τι έχεις να πεις; και απαντά: Κύριε πρόεδρε, το φάρμακο ήταν καλό, αυτοί δεν εκτελούσαν καλά τη συνταγή μου, που έλεγε: πιάνουμε έναν έναν κοριό, του ανοίγουμε το στόμα, ρίχνουμε το φάρμακο μέσα να ψοφήσει!
Πρόεδρος: Αθώος ο κατηγορούμενος! Τελικά, ποιος ήταν ένοχος;
!
Θεόφιλος Πανίδης

ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ..... (Από τον Ευάγγελο Ιωαννίδη)

Mετά τα όσα λυπηρά, αντιδημοκρατικά και συνάμα προσβλητικά για εμένα συνέβησαν στην εκδήλωση μνήμης υπέρ των Αυστραλών και λοιπών..
συμμάχων πεσόντων στην Μάχη της Βεύης, όπου αυταρχικά και χωρίς σοβαρές δικαιολογίες παρεμποδίστηκα, από το να εκφωνήσω την ομιλία μου σχετική με το ιστορικό θέμα και με την υποδοχή των Αυστραλών, οφείλω προς ενημέρωση των πολιτών, να αναπτύξω σε ένα ιστορικό, τί συνέβη.
Στις αρχές του 2012 μου τηλεφώνησε από την Αυστραλία ο Ελληνοαυστραλός δημοσιογράφος ο Θωμάς Τσαμούρας και μου ζήτησε, να βοηθήσω τον ραδιοφωνικό σταθμό Συμπαν του Σίδνευ, για μία ιστορική έρευνα σχετικά με 22 αγνοούμενους Αυστραλούς στρατιώτες από την μάχη αυτή, που βρίσκονται θαμμένoι σε ομαδικό τάφο και να παρουσιάσω σε συνέντευξη μου τα πορίσματα της έρευνας σχετικά και με την μάχη καθεαυτή όπως και έπραξα τρεις μήνες μετά στις 24 Μαρτίου του 2012. Λόγω του μεγάλου αντίκτυπου, που είχε στην Αυστραλία η συνέντευξη εκείνη, με επισκέφθηκε μετά από 10 μέρες στο γραφείο μου ο κ Γιάννης Πανταζόπουλος βουλευτής Μελβούρνης και πρόεδρος της Παγκόσμιας Διακοινοβουλετικής Συνέλευσης του Ελληνισμού, για να συζητήσουμε και να τον ενημερώσω για τα μνημεία και την ιστορία της περιοχής Αμυνταίου και Φλώρινας, που σχετίζονταν με τις μάχες, τις οποίες έδωσαν οι Αυστραλοί στην διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου κατά των Γερμανών εισβολέων. Κατόπιν, αφού με ενημέρωσε και για ένα πρόγραμμα στρατιωτικού τουρισμού, που ετοιμάζει η Αυστραλία και το ονομάζει οι δρόμοι της μνήμης των ΑΝΖΑC μου ζήτησε, να τον βοηθήσω, να έρθει σε επαφή με τον προσφορότερο φορέα, για να τελείται ένα ετήσιο μνημόσυνο την άνοιξη υπέρ των πεσόντων της μάχης των Στενών Κλειδίου, που ονομάζεται και μάχη της Βεύης. Του εξήγησα, ότι το παλαιότερο μνημείο υπέρ των πεσόντων Αυστραλών και Νεοζηλανδών μαχητών του Β παγκοσμίου πολέμου στον ελλαδικό χώρο είναι το μνημείο, το οποίο κατασκεύασαν με έρανο μεταξύ τους οι ίδιοι οι Ξινονερίτες στην είσοδο του χωριού Ξινό Νερό ήδη από τον Νοέμβριο του 1945, για τους πεσόντες της μάχης αυτής και πως για αυτό τον λόγο του ζητώ οπωσδήποτε, να ενταχθεί αυτό στο μελλοντικό πρόγραμμα δρόμοι της μνήμης των Αυστραλών μαχητών, που αφορά περίπου 12.000 τουρίστες.
Πράγματι τον έφερα σε επαφή με τον δήμαρχο Φλώρινας και με την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και αποφασίσαμε, ότι επειδή τυπικά η πολιτεία της Βικτώρια συνεργάζεται σε επίπεδο περιφερειών καλύτερα, να οργανώσουμε το πρώτο επίσημο μνημόσυνο μετά από καιρό στο μνημείο των συμμάχων στο χωριό Ξινό Νερό το 2012 υπο την αιγίδα της περιφέρειας. Το μνημόσυνο εκείνο έγινε στα τέλη Απριλίου του 2012 και ήταν λιτό, διότι δεν υπήρχε χρόνος για κάτι επισημότερο. Φέτος μου είπε, ότι θα ήθελαν, να έρθουν στην περιοχή μας 20 Αυστραλοί βουλευτές, γερουσιαστές και δήμαρχοι όπως και 45 απόγονοι βετεράνων, έτσι θα έπρεπε, να τον φέρω ξανά σε επαφή με τους αρμόδιους, που μπορώ, για να το οργανώσουμε καλύτερα.
Να σημειώσω ,πως το ενδιαφέρον της περιφέρειας τους προηγούμενες μήνες είχε ατονήσει αδικαιολογήτως αν και επίμονα σε τακτά διαστήματα τους ζητούσα, να δραστηριοποιηθούν, για τα θέματα των Αυστραλών. Τον Μάρτιο συναντήθηκα για όλα τα παραπάνω στην Θεσσαλονίκη με την πρέσβειρα της Αυστραλίας κ Μπλούμφιλντ και με τον υπουργό Μακεδονίας –Θράκης κ Καράογλου, ο οποίος αμέσως έδειξε ειλικρινές ενδιαφέρον και υποσχέθηκε, να βοηθήσει αλλά και να παραστεί στην τελετή, όποτε αυτή γίνει, όπως και έπραξε βεβαίως.
Στα τέλη Μαρτίου συνεννοήθηκα με τον περιφερειάρχη, ο οποίος μου είπε, ότι ευχαρίστως θα μας δεχθεί, αλλά μου εξήγησε, ότι επειδή θα λείπει, πρόκειται, να τον αντικαταστήσει στην συνάντηση στα τέλη Μαρτίου ο πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου κ Παπαδόπουλος Γεώργιος. Στις 27 Μαρτίου πραγματοποιήσαμε συνάντηση, στην οποία σύστησα τον κ Πανταζόπουλο, στον κ Παπαδόπουλό και στον αντιπεριφερειαρχη κ Ευαγγέλου, οι οποίοι είχαν αναλάβει, να αντικαταστήσουν τον περιφερειάρχη. Εκεί συμφωνήσαμε, ότι θα γίνει επίσημη τελετή στο μνημείο του Ξινου Νερού υπο την αιγίδα βεβαίως της περιφέρειας και κατά την συνάντηση αυτή αναφέρθηκα και σε πιθανότητα ομιλίας μου στην εκδήλωση. Ο κ Ευαγγέλου απάντησε τότε, ότι εμείς ακριβώς επειδή δεν ξέρουμε, τι ακριβώς συνέβη και ποια η ακριβής έκταση των ιστορικών γεγονότων, οπωσδήποτε θα σε θέλαμε εσένα ως συνεργάτη για την εκδήλωση. Τις αμέσως επόμενες μέρες και αφού ο κ περιφερειάρχης όρισε από πλευράς περιφέρειας αρμόδιο για την εκδήλωση τον κ Παπαδόπουλο, τους ενημέρωσα, ότι θα ήθελα μετά από επιθυμία και των Αυστραλών στην επίσημη εκδήλωση, να μιλήσω και εγώ, για να παρουσιάσω μέρος των ιστορικών στοιχείων της έρευνας μου εξαιτίας, της οποίας έδειξαν ενδιαφέρον οι Αυστραλοί για την περιοχή. Τότε σχεδόν άρχισαν οι παρελκυστικές τακτικές, οι οποίες με έβαλαν σε υποψίες. Μου είπε ο κ Παπαδόπουλος, ότι σκέφτηκαν ως οργανωτές, πως πρέπει, να μιλήσει στρατιωτικός για την μάχη και εγώ αν θέλω, να μιλήσω, θα μπορέσω, να πω δυο λόγια μόνο μπροστά στο μνημείο λες και κάνουμε ξενάγηση. Του τόνισα, πως θα πρέπει, να μιλήσω μόνο υπο αξιοπρεπείς συνθήκες στα πλαίσια της επίσημης εκδήλωσης στο χώρο, όπου θα γίνονταν οι ομιλίες και σε χρόνο κατάλληλο και αυτό είναι και επιθυμία των Αυστραλών. Έτσι σιγά σιγά άρχισε μια προσωπική μου οδύσσεια σχετικά με την ομιλία, αφού ήταν φανερό, ότι με διάφορες προσβλητικές προφάσεις επιθυμούσαν, να μην μιλήσω πραγματικά ή αν δεν μπορούσαν, να το αποφύγουν, λόγω της επιθυμίας και των Αυστραλών, να υπάρξει περιορισμένη και ελεγχόμενη ομιλία μου, να περιορίσουν το περιεχόμενο της αλλά και να το ελέγξουν με οποιονδήποτε τρόπο.
Σε διαρκείς τηλεφωνικές επικοινωνίες του προέδρου του περιφερειακού συμβουλίου με εμένα, ενώ εγώ προσπαθούσα, να βοηθήσω, για να υπάρξει συνεννόηση και έγκαιρος προγραμματισμός σχετικά με τα θέματα οργάνωσης της τελετής, αυτός με εμμονή επανέρχονταν μόνο στην ομιλία και πολλές φορές με επίμονο τρόπο προσπαθούσε, να μου υποβάλει τις απόψεις του σχετικά με αυτήν. Την μία μου ζητούσε, να μιλήσω αυστηρά για 10 λεπτά λες και αν ξέφευγα κάνα λεπτό θα προκαλούνταν το τέλος του κόσμου, την άλλη δημιουργούνταν θέμα με τον χώρο της ομιλίας, στο τέλος προφασίστηκε υποκριτικά την μετάφραση της. Έτσι και αφού κυριολεκτικά έφαγαν τα ρούχα τους για αυτήν την ομιλία, σε σημείο να σκέφτομαι την παραίτηση μου, μόλις την Δευτέρα 29 Απριλίου με το πρόσχημα της μετάφρασης της μου ζήτησαν το γραπτό κείμενο, για να το μεταφράσουν υποτίθεται, αλλά στην πραγματικότητα να το ελέγξουν, για να αρχίσουν την δεύτερη φάση αγενούς παρακώλυσης της, όπως είχαν σχεδιάσει οι οργανωτές.
Πράγματι την απέστειλα στις 17.00 μμ της 29 Απριλίου, διότι το πρωί είχα επαγγελματική υποχρέωση. Την επομένη, ενώ μου ζήτησαν και ενημερωτικό σημείωμα με όλα τα στοιχεία, που χρειαζόταν σχετικά με το ιστορικό ο περιφερειάρχης, το οποίο αμέσως απέστειλα, για να τους βοηθήσω, ξαφνικά στις 16.00μμ της 30 Απριλίου με πήρε ο κ Παπαδόπουλος τηλέφωνο, για να μου πει με ύφος, ότι δεν εγκρίνει την ομιλία μου, γιατί αναφέρεται και σε στρατιωτικά θέματα λές και η δική μου έρευνα, εξαιτίας της οποίας προκλήθηκε το ενδιαφέρον των Αυστραλών επισήμων για το μνημείο της περιοχής Ξινού Νερού και στην οποία θα στηριζόταν η ομιλία μου, αφορούσε σε κοινωνικές εκδηλώσεις άλλου τύπου άσχετες με την μάχη, που έτσι και αλλιώς δεν είχαν τότε οι Αυστραλοί και λοιποί στρατιώτες των συμμαχικών στρατευμάτων. Μάλιστα το χειρότερο ήταν, ότι μου πρότεινε πως αν δεν υπάρχει χρόνος μπορούν αυτοί, να μου γράψουν και να μου τροποποιήσουν την ομιλία. Αυτό και μόνο τα λέει όλα, αποδεικνύοντας την νοοτροπία τους. Δεν είχαν χρόνο να μεταφράσουν δήθεν, αλλά χρόνο να τροποποιήσουν, λογοκρίνουν και γράψουν ομιλία για εμένα διέθεταν. Η κατάσταση είχε εξελιχθεί σε φαρσοκωμωδία.
Έτσι απεδείχθη η δεύτερη πλάνη χειρότερη της πρώτης και κατέρρευσαν τα προσχήματα, ότι δήθεν δεν επιθυμούσαν λογοκρισία της. Κατάλαβα επειδή και η μεθοδολογία τους ήταν ακριβώς η ίδια, με άλλο μελανό περιστατικό επιδιωχθείσας λογοκρισίας μου από τον δήμο Αμυνταιου σε άλλη εκδήλωση, ότι συγκεκριμένοι καλοθελητές είχαν επηρεάσει τους οργανωτές, κάνοντας με τον ρόλο, που διακρίνει τέτοιους κατ επάγγελμα πληροφοριοδότες και υπονομευτές, της όποιας θετικής προσπάθειας, αυτό που ήξεραν καλά από το παρελθόν τους στην περιοχή Αμυνταίου. Να βάλουν εμπόδια στην συνεργασία μου με τον περιφερειάρχη και να τινάξουν στον αέρα οποιαδήποτε ανάμιξη μου, τόσο σε αυτήν την εκδήλωση όσο και οποιαδήποτε μελλοντική συνεργασία μαζί του. Δυστυχώς τέτοιοι παρασιτούντες καλοθελητές , απαίδευτοι οργανισμοί, προσκολλώνται στην εξουσία και στους εκλεγμένους τοπάρχες, παριστάνοντας τους παράγοντες, λειτουργούν όμως πάντα υπονομευτικά εις βάρος, όποιου θέλει, να προσφέρει στον τόπο και βάζουν πάνω από όλα το φθόνο και το προσωπικό τους συμφέρον. Καταγγέλλω λοιπόν στην δημοκρατική μας κοινωνία με την παρούσα επιστολή, τους ελάχιστους γνωστούς – αγνώστους ανθρώπους του παρασκηνίου από την ευρύτερη περιοχή Αμυνταίου, που δημιούργησαν ως πληροφοριοδότες-υπονομευτές το πρόβλημα.
Στις 19.00μμ με πήρε τηλέφωνο ο κ περιφερειάρχης και μου είπε, ότι δεν ήταν θέμα λογοκρισίας του κειμένου αλλά θέμα μετάφρασης, αφού δεν μπορούσε δήθεν σε 2 μέρες, να μεταφράσει 6 σελίδες η υπάλληλος τους. Μου ζήτησε, να μιλήσω μαζί της και να συνεννοηθώ για την μετάφραση. Αν και δεν καταλάβαινα, γιατί θα έπρεπε εγώ, να μιλήσω με την υπάλληλο τους και να την πείσω το έκανα, αλλά ενώ της πρότεινα, να μεταφράσει μόνο την πρώτη και την τελευταία σελίδα, αφού υποτίθεται, ότι δεν προλάβαινε, ήταν αρνητική ακόμη και σε αυτό, ζητώντας μου, να μιλήσω πάλι με τον κ Παπαδόπουλο. Της απάντησα, ότι εγώ μίλησα με τον αρμοδιότερο όλων τον περιφερειάρχη. Κατάλαβα, πως παραπέμπομαι από τον έναν στον άλλο, χωρίς να υπάρχει διάθεση λύσης από τους ορισθέντες υπεύθυνους οργάνωσης της εκδήλωσης. Στις 10.00 μμ μίλησα πάλι με τον περιφερειάρχη και του είπα, ότι αρνούνται την μετάφραση. Του τόνισα, ότι δεν χρειάζεται, να μεταφραστεί καθόλου και θα μιλήσω μόνο στα ελληνικά, πράγμα με το οποίο συμφώνησε.
Το βράδυ βρήκα τρόπο, να μεταφραστεί το κείμενο και μία ώρα πριν την εκδήλωση τον ενημέρωσα, ότι έχω και μετάφραση και θα χρειαστεί, να την μοιράσω και πάλι συμφώνησε. Ενώ λοιπόν έγινε η τελετή στο Ξινό Νερό και πήγαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Φλώρινας για τις ομιλίες, αφού μίλησαν σχετικοί και άσχετοι στην εκδήλωση με άνεση χρόνου ξαφνικά, όταν πίστευα, ότι ήρθε η δική μου σειρά, ο κ Παπαδόπουλος ανακοίνωσε προκλητικά το τέλος της εκδήλωσης. Έτσι με μια έντονα αντιδημοκρατική και αχάριστη μεθόδευση του τύπου αποφασίζω και διατάσσω, αφού απέκτησαν την επαφή με τους Αυστραλούς φτάσαμε στο σημείο το 2013, επειδή κάποιοι φοβόντουσαν φαντάσματα και είχαν εμμονικές φοβίες, να παρεμποδιστούν οι πολίτες, που θα ήθελαν, να ακούσουν στοιχεία της έρευνας μου.
Είναι απίστευτο, ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε ευρωπαϊκή και δημοκρατική χώρα και όχι σε Μπανανία, αλλά φαίνεται, ότι κάποιοι προκειμένου, να επιβεβαιώσουν την δήθεν εξουσία τους αλλά και λόγω των φοβικών ανασφαλειών τους είναι ικανοί, να μην υπολογίζουν, ούτε ότι εκθέτουν την περιφέρεια, ούτε ότι παρεμποδίζουν τους νέους ανθρώπους, από το να προσφέρουν στην περιοχή τους, ούτε ότι αδιαφορούν για τους κόπους των ανθρώπων αυτών. Ας κρίνουν λοιπόν οι πολίτες της ακριτικής μας περιφέρειας και ας βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματα τους. Εγώ βέβαια το χατίρι δεν θα τους το κάνω και θα συνεχίσω, να προσφέρω στους πολίτες μας, όπως μπορώ, χωρίς να πτοούμαι από τέτοιες μικροπρεπείς οπισθοδρομικές και απαράδεκτες συμπεριφορές, οι οποίες παραπέμπουν και μας γυρίζουν σε άλλες σκοτεινές εποχές για τον τόπο μας.

Δεν είναι δεξιά η Χρυσή Αυγή

Διαβάζω πολλούς φίλους σχολιαστές εδώ μέσα, που το ‘χουν εύκολο στο πληκτρολόγιό τους τελευταίως εκείνο το «θα φύγουμε …. Θα πάμε αλλού …..».
Και εννοούν θα πάνε «δεξιότερα», θα περάσουν το «γεφυράκι» για να μπούνε στο κανάλι των χρυσών αυγών.
Λάθος κάνουν! Ρουβίκωνα θα διαβούν αν το διαπράξουν. Θα πάνε σε άλλη «γειτονιά», σκοτεινή, επικίνδυνη, αποτρόπαιη. Και σίγουρα δεν θα πάνε δεξιότερα! Όχι, η χρυσή αυγή δεν είναι σε καμία περίπτωση κομμάτι της πάλαι ποτέ «δεξιάς πολυκατοικίας» του Καρατζαφέρη. Όποιος το πιστεύει αυτό, είναι βαθιά νυχτωμένος. Η χρυσή αυγή είναι ου-τόπος πολιτικός. Δεν έχει καμιά θέση στην Δημοκρατία. Όποιος μπαίνει στην ου-τοπική της  επικράτεια, κλείνει μάτια, αφτιά και στόμα. Παύει να είναι ελεύθερος πολίτης, μετατρέπεται σε πολιτικό ανδράποδο, σε πελάτη ενός βρώμικου «μαγαζιού» που στην βιτρίνα έχει Κασιδιάρηδες, Παππάδες, οικογένεια Μιχαλολιάκου και Καιάδες, ενώ στο βρώμικο και σκοτεινό υπόγειο θάλλουν όλα τα «μπουμπούκια» του ναζισμού με τον ίδιο τον «φύρερ» επικεφαλής.
Τι σχέση έχει με την Δεξιά, ακόμη και με την Ακροδεξιά αυτό το κακόφημο καταγώγιο; Είναι δυνατόν να θεωρηθούν Δεξιοί και μάλιστα πατριώτες – εθνικιστές τούτοι οι άνθρωποι που θαυμάζουν και έχουν πρότυπό τους τον άνθρωπο που κατέστρεψε την Ελλάδα όσο κανένας άλλος στην σύγχρονη εποχή και φέρθηκε στους προγόνους μας χειρότερα και από ότι θα φερόταν σε σκυλιά; Ποιόν πείθουν όταν μιλάνε για «προσκυνημένους» και «γερμανοτσολιάδες» οι άνθρωποι που χαιρετούν χιτλερικά, τιμούν την σβάστικα και έχουν «χτυπημένα» στα σώματά τους τατουάζ με τον γερμανικό αετό, το σήμα των βάφεν ες-ες ή τον ναζιστικό χαιρετισμό «sieg – heil»;
Η χρυσή αυγή δεν είναι «άκρο», δεν είναι καν κομμάτι του πολιτικού χώρου. Είναι ένα πολιτικό «εκτόπλασμα», ένα γήινο «σολάρις», που αν του επιτρέψουμε να μεγαλώσει, να απλωθεί και να καταλάβει αρκετό ζωτικό χώρο, τότε μπορεί να  μας καταπιεί «αμάσητους» όλους μας. Οι συγκρίσεις δεν έχουν νόημα, οι παρασπονδίες των αριστερών δεν δίνουν άλλοθι σε κανέναν δεξιό πατριώτη για να ψηφίσει αυτό το πολιτικό εκτόπλασμα. Οι οικονομικές δυσκολίες, τα αμαρτήματα και οι αδυναμίες της Δημοκρατίας μας, η ανικανότητα, ίσως και η απατεωνιά  κάποιων πολιτικών που μας έφεραν μέχρις εδώ, δεν είναι αρκετά ισχυρή δικαιολογία για να πυκνώσουν τις τάξεις αυτού του πολιτικού καιάδα, απελπισμένοι συνάνθρωποί μας, νομίζοντας πως εκεί θα βρουν δικαίωση και συμπαράσταση.
Μισό εκατομμύριο συνέλληνες τους ψήφισαν και τους επέτρεψαν να μαγαρίσουν το Κοινοβούλιο. Γνωρίζω πως στις τελευταίες εκλογές εισήλθαν εκεί ουκ ολίγα «μπουμπούκια» σε όλα σχεδόν τα κόμματα. Δεν θα συγκρίνω όμως την ελαφρότητα, την χαζομάρα ή ακόμη και την πολιτική υπερβολή, με την εγκαθίδρυση εντός του ελληνικού κοινοβουλίου, του κόμματος που εξυμνεί και θαυμάζει τον Αδόλφο! Κανείς δημοκράτης Έλληνας δεν δικαιούται να κάνει τέτοιον τραγικό συμψηφισμό. Η χρυσή αυγή κάθε μέρα που περνά ρίχνει ολοένα και περισσότερο το προσωπείο της. Κανένας Έλληνας πολίτης δεν δικαιούται πια να λέει πως δεν γνώριζε, πως παρασύρθηκε, πως έκανε λάθος. Η χρυσή αυγή δεν είναι Δεξιά, και να πάψουν οι αριστεροί να μας την χρεώνουν. Η χρυσή αυγή χρεώνεται σε όλο το πολιτικό σύστημα. Όλα τα κόμματα φέρουν ευθύνη για την ανάδειξή της, συνεπώς όλοι μαζί θα πρέπει να βάλουν πλάτη για να την εξαφανίσουν πολιτικά. Πως; Ο αγαπητός Φαήλος Κρανιδιώτης το περιγράφει μια χαρά. Να προσθέσω επίσης εκτός του μεταναστευτικού και την ανάληψη δραστικών πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση της κάθαρσης και της τιμωρίας των ενόχων για την χρεοκοπία της χώρας, καθώς και την ενίσχυση των προσπαθειών για την ανακούφιση των φτωχότερων ελλήνων και την μείωση της ανεργίας, κυρίως των νέων.

Antinews.gr

Η πιο αποτελεσματική αντιρατσιστική πολιτική είναι η συντριβή της λαθρομεταναστευτικής εισβολής

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Λοιπόν, αδέρφια, ναι, είναι αλήθεια. Πολλοί εκ των εταίρων μας έχουν δρακόντειους νόμους κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας...
Την πιο αυστηρή νομοθεσία την έχουν οι Γερμαναράδες. Στο δε Βέλγιο μπορείς να κονομήσεις μέχρι 8 χρονάκια κάθειρξη. «Τρίτη, Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες βγάλτε χρόνια και την Κυριακή έχει κρέας, τζάμπα είναι κι ο κουρέας». Ήρθε κι η κυρία Μάλστρομ, σκανδιναβικής εκτροφής υποθέτω, και μας κούνησε το δάχτυλο να εναρμονιστούμε κι άλλο με την Απόφαση Πλαίσιο 2008/913 «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου».
Ξέρετε γιατί οι βόρειοι έχουν τέτοιο νταλκά και τέτοιους νόμους; Να σας πω εγώ. Γιατί ιστορικά είναι βουτηγμένοι στις ενοχές. Γιατί ο ρατσισμός υφέρπει στις κοινωνίες τους κι ήταν κολαούζοι του Αδόλφου.
Η Γερμανία είναι η Πατρίδα του Φυλετικού Ρατσισμού. Αυτή έδωσε το εφαρμοσμένο know how, πως βάζεις στην μηχανή του κιμά Εβραίους, Έλληνες, Ρώσους, τσιγγάνους, Πολωνούς, ανάπηρους κλπ. Κι ακόμη το μάτι τους γυαλίζει.
Το Βέλγιο είναι η χώρα των Βαλλόνων και των Φλαμανδών. Όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί είχαν φοβερές απώλειες. Τρεις από διάρροια και δυο στραμπουληγμένους αστραγάλους. Οι δυο άσπονδοι μέτοχοι του κράτους – εταιρεία, συναγωνίστηκαν ποιος θα δώσει τους περισσότερους εθελοντές στα Waffen SS για το ανατολικό μέτωπο. Ξεχώριζε όμως ο Βαλλόνος Λεόν Ντεγκρέλ, που πέθανε εξόριστος στην Ισπανία, φιλοξενούμενος του Φράνκο κι αμετανόητος. Το κόμμα του, οι Ρεξιστές, πριν τον πόλεμο είχε φτάσει στο 20%! Όταν με τις χιλιάδες άνδρες του και την στολή των SS παρήλαυνε στην βελγική πρωτεύουσα, χιλιάδες πολιτών τους έραιναν με λουλούδια.
Γι’ αυτόν είχε πει ο Αδόλφος «αν είχα έναν γιο, θα ήθελα να ήταν ο Λεόν»! Τι συγκινητικό, ε;
Οι Ολλανδοί αφού κάτι λίγοι σκέφτηκαν να υπερασπιστούν την χώρα λακκούβα μετά το ξανασκέφτηκαν καλύτερα, κουνούσαν το μαντήλι στους διερχόμενους ναζί κι ύστερα μερικές χιλιάδες στρατεύτηκαν στα SS, για να μην υστερήσουν από τις γύρω χώρες.
Η Ιστορία της κατοχικής Γαλλίας είναι μια Ιστορία μαζικού δωσιλογισμού. Στην γαλλική  Μεραρχία Εθελοντών των Waffen SS «Καρλομάγνος» υπηρέτησαν στο Ανατολικό Μέτωπο συνολικά μερικές δεκάδες χιλιάδες…μόνο. Διότι οι Γερμανοί αρνήθηκαν το αίτημα οι Γάλλοι εθελοντές να πολεμήσουν με γαλλικές στολές, γάλλους αξιωματικούς και υπό γαλλική σημαία. Αλλιώς θα ήταν εκατοντάδες χιλιάδες, σε μια χώρα όπου τα φιλοναζιστικά αισθήματα υπονόμευσαν την άμυνα της χώρα το 1939-40, ο αντισημιτισμός είχε χτυπήσει ταβάνι κι ο ήρωας του Α’ ΠΠ, ο Στρατάρχης Πεταίν, έγινε νούλα των Γερμανών και πέθανε ως προδότης στη φυλακή. Αν δεν υπήρχε ο σπουδαίος Ντε Γκωλ, η Γαλλία θα έβγαινε ατιμασμένη από τον Β’ ΠΠ, σαν τροτέζα της Βουλώνης.
Η κυρία επίτροπος, αν ξέρει την Ιστορία των σκανδιναυικών χωρών, μπορεί να σας πει για την ψιλοαντίσταση της Δανίας και μετά για το «Freikorp Danmark», το «Εθελοντικό Σώμα Δανία» των SS, με το οποίο οι χιλιάδες Δανοί SS μετά ενώθηκαν με τις χιλιάδες Νορβηγούς, Σουηδούς και Φιλανδούς εθελοντές στην μεραρχία «Nordland».
Και πολέμησαν γενναιότατα όλοι αυτοί για την φυλετική θεωρία και την επικράτηση του Εθνικοσοσιαλισμού. Όταν έπεφτε το Βερολίνο, αυτοί οι ξένοι εθελοντές υπερασπίζονταν με φανατισμό τον Αδόλφο, ώσπου τίναξε τα μυαλά του στον αέρα.
Χώρια βέβαια τις αμέτρητες χιλιάδες που υπηρέτησαν ένοπλα τον κατακτητή μέσα στις κατεχόμενες χώρες τους.
Έχουν λοιπόν οι εταίροι μας θάψει πολύ πράμα στην αυλή τους, όπως η γάτα ξέρετε τι και εδώ και χρόνια φτιάχνουν …νόμους.
Εμάς όμως δεν μας αφορούν οι ενοχές τους, γιατί είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα (μέχρι Ινδική, Αραβική, Αγγλική, κι Αρμενική Λεγεώνα είχαν οι Γερμανοί!), που δεν έστειλε εθελοντές στο Ανατολικό μέτωπο να φορέσουν την στολή των SS ή της Βέρμαχτ. Προσπάθησε να το κάνει η δοσιλογική ΕΣΠΟ και την αφάνισε η ΠΕΑΝ του Περρίκου ανατινάζοντας τα γραφεία τους στην Πατησίων. Για να τον συκοφαντήσει τότε το ΚΚΕ ως …προδότη, ενώ ήδη οι Γερμανοί τον είχαν ντουφεκίσει, αφού του παρουσίασαν όπλα για την  γενναία στάση του. Πέραν των λίγων χιλιάδων ταγματασφαλιτών που έδρασαν μόνο στην Ελλάδα, του Πούλου που για λίγο πήγε με τους δωσίλογους του να κυνηγήσει γιουγκοσλάβους αντάρτες στην Σλοβενία, κανείς Έλληνας, πλην ενός (1), του Σεβαστιανού Φουλίδη, ορκισμένου αντικομμουνιστή και πράκτορα της Abwher από προπολεμικά, δεν πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο με γερμανική ή άλλη στολή του Άξονα.
Ούτε και μπόρεσαν να στήσουν ναζιστική οργάνωση της προκοπής.
Γιατί λοιπόν τόση πρεμούρα να φορέσουμε καπέλο ένα νόμο με περίεργους όρους περί «εχθροπάθειας» και πρόκλησης «μίσους»; Όροι υποκειμενικοί, με ερμηνεία λάστιχο, που θα δημιουργήσουν εγκλήματα γνώμης.
Δεν χρειαζόμαστε τέτοιες ολοκληρωτικές διατάξεις, όσο κι αν αρέσουν στον κύριο Ρουπακιώτη και κάποιους άλλους. Υπάρχει νόμος, ο 927/1979, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Διώκει αυτεπάγγελτα πράξεις ή ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά ομάδων ή ατόμων λόγω φυλετικής ή εθνικής καταγωγής ή θρησκεύματος.
Υπάρχει ο Ποινικός Κώδικας, όπου στην παράγραφο 3 του άρθρου 79 του Ποινικού Κώδικα, προβλέπεται το ρατσιστικό κίνητρο ως επιβαρυντική περίσταση σε οποιοδήποτε έγκλημα. Χωρίς όμως «τρύπες» για υποκειμενικές ερμηνείες.
Αν ψηφιστεί ως έχει το έκτρωμα αυτό, τότε, πχ θα διώκονται οι ιερείς μας, όταν θα κηρύττουν στις εκκλησίες μας κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά. Θα διώκονται οι Αξιωματικοί όταν θα μιλούν στους στρατιώτες τους για τον εχθρό, για τους φονιάδες, βιαστές,  λεηλάτες και καταπατητές της Κύπρου. Θα διώκεται όποιος θα επισημαίνει τον αναχρονισμό και την βαρβαρότητα του Ισλάμ. Του Ισλάμ της βίας κατά των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, του Ισλάμ της κλειτοριδεκτομής, των απαγχονισμών και της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Συρίας.
Θα διώκεται η μισή Αριστερά για τον εγκωμιασμό των κομμουνιστικών καθεστώτων κι η Ρεπούση για το περί «συνωστισμού» πόνημα της και την αποχώρηση της στην ενός λεπτού σιγή στη Βουλή, για την Μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Αν ο στόχος κάποιων είναι να εξουδετερώσουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής με τέτοια κατασταλτικά μέτρα, που θα διώκουν πεποιθήσεις και γνώμες, γιατί τα αληθινά ρατσιστικά εγκλήματα ήδη διώκονται, τότε πρόκειται περί ανοησίας που θα την γιγαντώσει.
Η πιο αποτελεσματική αντιρατσιστική πολιτική είναι η συντριβή της λαθρομεταναστευτικής εισβολής, η απέλαση των παρανόμων και η γρήγορη απόδοση πολιτικού ασύλου, στους λίγους που το δικαιούνται, με παράλληλη άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων. Η απάντηση είναι ασφαλή σύνορα, ασφαλείς δημόσιοι χώροι, ασφαλή σπίτια.  Το κράτος δικαίου και η πατριωτική πολιτική.
Η Απόφαση Πλαίσιο θέτει τους στόχους, δεν σε υποχρεώνει στο πως θα τους πετύχεις. Κι εμείς έχουμε ήδη υπερεπάρκεια νόμων και για τον ρατσισμό. Δεν μας αφορούν οι ενοχές των βόρειων ευρωπαίων. Δεν αφορούν τα εθνικά συμφέροντα οι ιδεοληψίες της όποιας αριστεράς, που προσπαθεί ως σημαιοφόρος της πολιτικής ορθότητας να επιβάλλει διατάξεις ολοκληρωτικού χαρακτήρα.
Αντίκεινται στο πολιτικό DNA της Κεντροδεξιάς, αντίκεινται στην δημοκρατία.
Τί χρειαζόταν αυτή η πρωτοβουλία και ποιοι την είχαν, όταν ο Πρωθυπουργός εργάζεται είκοσι ώρες το 24ωρο, όταν δίνει αγώνα να προσελκύσει επενδύσεις και να αντιμετωπίσει την ανεργία; Ποιους βοηθάει αυτή η αντιπαράθεση; Αποδυναμώνει την Κεντροδεξιά, συσπειρώνει την Αριστερά και ηρωοποιεί την Χρυσή Αυγή. Είναι λοιπόν χρέος των βουλευτών της ΝΔ αλλά και κάθε εχέφρονα πατριώτη βουλευτή ή μη, να μην επιτρέψει αυτό το παιχνίδι σε βάρος της παράταξης, της δημοκρατίας και της χώρας. Όποιου του αρέσει να πλάθει παράξενες λέξεις, όπως «εχθροπάθεια», ας πάει να παίξει επιτραπέζιο παιχνίδι ή τίποτε άλλο με τους κολλητούς του…